Lori McKenna duikt deze dagen op in flink wat van de Amerikaanse countryjaarlijstjes. Het is voor mij een grote verrassing, want Lori McKenna ken ik eigenlijk alleen maar uit het verleden. Aan het eind van de jaren 90 dook haar naam voor het eerst op in het folkcircuit in Boston, aan het begin van het nieuwe millennium maakte ze twee hele aardige platen, maar de meeste opzien baarde de singer-songwriter uit Boston, Massachusetts, wat mij betreft met het in 2004 verschenen Bittertown, dat ik in het betreffende jaar schaarde onder de beste vrouwelijke singer-songwriter platen.
Hierna verloor ik Lori McKenna compleet uit het oog. Dat was ook niet zo moeilijk, want tussen haar meesterwerk uit 2004 en het dit jaar opgedoken The Bird & The Rifle verschenen zo te zien slechts twee platen, waarvan er één niet kon rekenen op positieve recensies. In de tussentijd was Lori McKenna in Nashville wel heel actief en succesvol als songwriter voor anderen.
Het afgelopen zomer verschenen The Bird & The Rifle werd in de Verenigde Staten zeer warm ontvangen en daar valt echt helemaal niets op af te dingen. In het genre dat me zo dierbaar is, heeft Lori McKenna immers een van de mooiste platen afgeleverd het afgelopen jaar.
Voor The Bird & The Rifle deed Lori McKenna een beroep op producer Dave Cobb en dat is op het moment bijna een garantie op succes. Dave Cobb, die vorig jaar achter de knoppen zat bij Sturgill Simpson, Corb Lund en Jason Isbell, deed dit jaar al hele mooie dingen voor Mary Chapin Carpenter, Amanda Shires, Brett Dennen en neef Brent Cobb en heeft hetzelfde gedaan voor Lori McKenna.
The Bird & The Rifle is voorzien van een mooi verzorgde en behoorlijk vol klinkende productie. De grotendeels akoestische en gloedvolle instrumentatie is opgepoetst met flink wat strijkers. Dat is soms wel wat veel van het goede of net wat te gladjes, maar op de plaat van Lori McKenna pakt het prachtig uit.
De Amerikaanse singer-songwriter is inmiddels achter in de veertig, wat heeft gezorgd voor een rauw randje op haar stembanden. Het zorgt voor flink wat doorleving en dat contrasteert prachtig met de mooi verzorgde instrumentatie en productie.
Op Bittertown manifesteerde Lori McKenna zich 12 jaar geleden niet alleen als een geweldig zangeres, maar bovendien als een zeer getalenteerd songwriter. Beide kunstjes is ze op The Bird & The Rifle nog niet verleerd. In vocaal opzicht is Lori McKenna de meeste van haar jongere concurrenten met gemak de baas en ook haar songs steken flink boven het maaiveld uit.
Dat de nieuwe plaat van Lori McKenna opduikt in de jaarlijstjes met de betere countryplaten van 2016 is dan ook niet meer dan logisch. Ik heb hem eerder dit jaar gemist, maar ben nu weer helemaal bij de les. Erwin Zijleman
