Rachel Baiman is een muzikant uit Nashville, Tennessee, die een paar jaar geleden debuteerde met het uitstekende maar helaas nauwelijks opgemerkte Speakeasy Man (dat ik overigens zelf ook pas deze week heb ontdekt).
De afgelopen jaren timmerde de oorspronkelijk uit Chicago afkomstige singer-songwriter vooral aan de weg als virtuoos op de banjo en de viool en als helft van de 10 String Symphony, dat de afgelopen jaren op flink wat countryplaten te horen was en zelf ook twee platen uitbracht. Ook op Shame laat Rachel Baiman horen dat ze uitstekend uit de voeten kan op de banjo en de viool, maar op haar tweede plaat manifesteert ze zich toch vooral als singer-songwriter.
Op haar debuut uit 2014 coverde Rachel Baiman op fraaie wijze het door Gillian Welch en David Rawlings geschreven Winter's Come And Gone (van Gillian Welch’s tweede plaat Hell Among The Yearlings). De muziek van dit tweetal is ook op Shame een belangrijke inspiratiebron, al kun je natuurlijk ook zeggen dat Rachel Baiman zich op Shame nadrukkelijk heeft laten beïnvloeden door de stokoude folk uit de Appalachen.
Hier laat Rachel Baiman het niet bij. Shame klinkt zo nu en dan als de plaat die de helaas weinige productieve Gillian Welch al een tijd niet meer heeft gemaakt, maar Rachel Baiman kan ook uit de voeten in songs met flink wat invloeden uit de country of in net wat lichtvoetiger klinkende rootssongs. Rachel Baiman’s muzikale held is overigens Courtney Barnett, maar daar hoor ik op Shame (nog) geen invloeden van terug.
In de wat traditionelere songs op de plaat eisen de banjo en de viool van de Amerikaanse singer-songwriter nadrukkelijk en op indrukwekkende wijze de aandacht op, maar Shame valt ook op door subtiel en gloedvol gitaarwerk.
De vergelijking met Gillian Welch ligt niet alleen qua invloeden en in muzikaal opzicht voor de hand. Ook qua stem doet Rachel Baiman wel wat denken aan die van de vrouw die de Appalachen folk in de jaren 90 weer op de kaart zette, al is de stem van Rachel Baiman wel net wat onvaster (en/of emotievoller).
Rachel Baiman laat op Shame horen dat ze een prima songwriter is, maar ook in tekstueel opzicht is de plaat interessant. De Amerikaanse singer-songwriter is sterk geïnteresseerd in de politiek en bezingt op Shame vooral het opgroeien in de Verenigde Staten, waarbij de heilige huisjes het nadrukkelijk moeten ontgelden. Het geeft nog een extra dimensie aan de opvallend sterke tweede plaat van Rachel Baiman. Erwin Zijleman