Chris Bell is, zoals je dat in het Engels zo mooi kunt zeggen, "one of the unsung heroes of pop music". De Amerikaan stond in het roemruchte Big Star misschien wat in de schaduw van Alex Chilton, maar liet op zijn postuum uitgebrachte debuut I Am The Cosmos (uitvoerig besproken op deze BLOG: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2015/03/chris-bell-i-am-cosmos-deluxe-edition.html) horen dat hij was gezegend met heel veel muzikaal talent.
Chris Bell overleed op slechts 27-jarige leeftijd aan de gevolgen van een auto ongeluk en trok zich gedurende zijn korte leven ook nog eens een tijd gedesillusioneerd terug uit de popmuziek, waardoor zijn solo oeuvre van de jaren na Big Star helaas zeer beperkt van omvang is.
Dat Chris Bell ook voor Big Star al muziek maakte die er toe deed, is te horen op Looking Forward: The Roots Of Big Star. De onlangs verschenen verzamelaar bevat bijna 70 minuten muziek en laat horen waar Chris Bell in de jaren voor Big Star mee bezig was. Chris Bell speelde in deze jaren in de bands Icewater, Rock City en The Wallabys en dat zijn bands waarvan de meeste muziekliefhebbers waarschijnlijk nog nooit gehoord hebben (ik in ieder geval niet).
Looking Forward: The Roots Of Big Star bevat songs die tussen 1969 en 1971 werden gemaakt door een piepjonge Chris Bell; in 1969 was hij pas 18 jaar oud. De songs op Looking Forward: The Roots Of Big Star zijn natuurlijk niet allemaal even goed, maar laten wel horen aan wie Big Star de melodieuze en vaak wat Beatlesque songs had te danken.
De verzamelaar met het eerste werk van Chris Bell bevat flink wat songs waarvoor Big Star en The Beatles zich niet hadden hoeven schamen, maar bevat minstens evenveel ruwe diamanten, die nog wat slijpwerk vereisen. Voor het beste werk van Chris Bell moet je bij Big Star en I Am The Cosmos zijn, maar ook Looking Forward: The Roots Of Big Star is van hoog niveau.
Er waren aan het eind van de jaren 60 niet heel veel jonge muzikanten die de memorabele songs zo makkelijk schreven als Chris Bell. Bij een aantal songs op de plaat komt de genialiteit onmiddellijk aan de oppervlakte, maar er zijn ook flink wat songs die nog even moeten groeien.
Wanneer je Looking Forward: The Roots Of Big Star vaker beluistert hoor je niet alleen steeds meer uitstekende songs, maar hoor je bovendien hoe veelzijdig Chris Bell was, zeker wanneer hij opschuift richting psychedelica.
Het gaat misschien wat te ver om de vroege songs van Chris Bell als vergeten klassiekers te bestempelen, maar demo’s van potentiële klassiekers zijn het absoluut.
Hoe vaker ik naar Looking Forward: The Roots Of Big Star luister, hoe meer ik geniet van de tijdloze popliedjes van de jonge Chris Bell. Meer dan een voetnoot in de geschiedenis van de popmuziek is deze plaat niet, maar Looking Forward: The Roots Of Big Star overtreft ondanks zijn ruwe vorm vrij makkelijk de meeste nieuwe releases van dit moment. Erwin Zijleman
Chris Bell overleed op slechts 27-jarige leeftijd aan de gevolgen van een auto ongeluk en trok zich gedurende zijn korte leven ook nog eens een tijd gedesillusioneerd terug uit de popmuziek, waardoor zijn solo oeuvre van de jaren na Big Star helaas zeer beperkt van omvang is.
Dat Chris Bell ook voor Big Star al muziek maakte die er toe deed, is te horen op Looking Forward: The Roots Of Big Star. De onlangs verschenen verzamelaar bevat bijna 70 minuten muziek en laat horen waar Chris Bell in de jaren voor Big Star mee bezig was. Chris Bell speelde in deze jaren in de bands Icewater, Rock City en The Wallabys en dat zijn bands waarvan de meeste muziekliefhebbers waarschijnlijk nog nooit gehoord hebben (ik in ieder geval niet).
Looking Forward: The Roots Of Big Star bevat songs die tussen 1969 en 1971 werden gemaakt door een piepjonge Chris Bell; in 1969 was hij pas 18 jaar oud. De songs op Looking Forward: The Roots Of Big Star zijn natuurlijk niet allemaal even goed, maar laten wel horen aan wie Big Star de melodieuze en vaak wat Beatlesque songs had te danken.
De verzamelaar met het eerste werk van Chris Bell bevat flink wat songs waarvoor Big Star en The Beatles zich niet hadden hoeven schamen, maar bevat minstens evenveel ruwe diamanten, die nog wat slijpwerk vereisen. Voor het beste werk van Chris Bell moet je bij Big Star en I Am The Cosmos zijn, maar ook Looking Forward: The Roots Of Big Star is van hoog niveau.
Er waren aan het eind van de jaren 60 niet heel veel jonge muzikanten die de memorabele songs zo makkelijk schreven als Chris Bell. Bij een aantal songs op de plaat komt de genialiteit onmiddellijk aan de oppervlakte, maar er zijn ook flink wat songs die nog even moeten groeien.
Wanneer je Looking Forward: The Roots Of Big Star vaker beluistert hoor je niet alleen steeds meer uitstekende songs, maar hoor je bovendien hoe veelzijdig Chris Bell was, zeker wanneer hij opschuift richting psychedelica.
Het gaat misschien wat te ver om de vroege songs van Chris Bell als vergeten klassiekers te bestempelen, maar demo’s van potentiële klassiekers zijn het absoluut.
Hoe vaker ik naar Looking Forward: The Roots Of Big Star luister, hoe meer ik geniet van de tijdloze popliedjes van de jonge Chris Bell. Meer dan een voetnoot in de geschiedenis van de popmuziek is deze plaat niet, maar Looking Forward: The Roots Of Big Star overtreft ondanks zijn ruwe vorm vrij makkelijk de meeste nieuwe releases van dit moment. Erwin Zijleman