Sweet Old World verscheen in 1992, was de vierde plaat van Lucinda Williams en de voorganger van het pas in 1998 verschenen Car Wheels On A Gravel Road, waarmee Lucinda Williams definitief doorbrak naar een breed publiek.
Door de hoge kwaliteit van Car Wheels On A Gravel Road en de platen die volgden werd Lucinda Williams gekroond tot de koningin van de alt-country en de Americana en de destijds verkregen kroon draagt ze nog steeds met verve.
Op deze BLOG was Lucinda Williams helaas nog niet zo vaak te zien. Dat heeft niets te maken met de hoge kwaliteit van haar platen, maar alles met haar besluit om haar recente muziek over het algemeen niet beschikbaar te maken via de streaming media diensten. Een recensie zonder bijbehorend geluid is voor mij als een belegd broodje zonder beleg en daarom laat ik de platen van Lucinda Williams over het algemeen, maar wel met pijn in mijn hart, liggen.
This Sweet Old World staat tot mijn verrassing wel gewoon op Spotify, net als het origineel uit 1992. De nieuwe versie van Sweet Old World is zoals gezegd geen reissue, maar een volledig opnieuw opgenomen plaat. De songs zijn bekend, de rest is nieuw.
Om de platen goed te kunnen vergelijken heb ik eerst het origineel eens beluisterd. Ook ik ontdekte Lucinda Williams pas met Car Wheels On A Gravel Road, dus Sweet Old World uit 1992 was nieuw voor mij. De plaat is voorzien van een wat gedateerd aandoend en erg geproduceerd klinkend geluid, dat aansluit bij andere producties uit het betreffende decennium. Ook in vocaal opzicht maakt de plaat uit 1992 niet zoveel indruk als ik van Lucinda Williams gewend ben. Het klinkt allemaal nogal vlak en mist de doorleving die van Car Wheels On A Gravel Road en zijn opvolgers zeer indrukwekkende platen maakte.
Op de songs is echter niets aan te merken en deze krijgen op This Sweet Old World een nieuwe kans. De nieuwe versie van de al weer 25 jaar oude plaat laat goed horen wat een wat opwindendere instrumentatie en een wat trefzekerdere productie kunnen doen voor een plaat.
Voor de nieuwe plaat heeft Lucinda Williams een aantal geweldige muzikanten om zich heen verzameld en deze leggen het rauwe en broeierige Americana geluid neer waarin haar stem zo goed gedijt. Ook de productie van de plaat is prachtig en een wereld van verschil met de weinig aansprekende productie uit 1992. In de instrumentatie is er een glansrol voor gitarist Stuart Mathis, die alle ruimte krijgt om te soleren, maar ook de subtiele basis die door de andere muzikanten wordt neergelegd is van hoog niveau en uiteraard is er ook een belangrijke rol voor de onmisbare Greg Leisz en zijn pedal steel.
Waar Lucinda Williams op Sweet Old World uit 1992 in vocaal opzicht nog niet heel veel indruk maakte, schittert ze op This Sweet Old World. Het rauwe randje op haar stembanden is sinds Car Wheels On A Gravel Road alleen maar mooier geworden en dwingt continu respect af. In de nieuwe versies van de songs hoor je de koningin van de alt-country en de Americana aan het werk en wordt op indrukwekkende wijze duidelijk dat van troonsafstand voorlopig nog geen sprake hoeft te zijn.
Het opnieuw opnemen van platen uit een ver verleden levert vrijwel altijd zeperds op (mede omdat de meeste muzikanten hun meesterwerk opnieuw opnemen), maar dat het ook anders kan is te horen op This Sweet Old World van Lucinda Williams, dat zich moeiteloos schaart onder de beste rootsplaten van het moment. Erwin Zijleman