Vier Canadese studievrienden formeerden tien jaar geleden de band Foxwarren, waarna een van de vier (Andy Shauf) doorbraak als solomuzikant. Het debuut van Foxwarren is er na tien jaar gelukkig alsnog gekomen en wat is het een mooie en bijzondere plaat. Het is een plaat die zich niet makkelijk in een hokje laat duwen, want ik hoor steeds weer nieuwe invloeden in de fascinerende muziek van de Canadezen. Het is muziek die niet bang is voor experiment of uitstapjes buiten de gebaande paden, maar ondertussen staat het debuut van Foxwarren ook vol onweerstaanbare en wonderschone popliedjes.
Het had tien jaar geleden zomaar de basis kunnen vormen voor een leuk debuut, maar Andy Shauf timmerde sindsdien vooral als solomuzikant aan de weg en had weinig tijd voor Foxwarren. Tien jaar nadat Foxwarren werd opgericht is er nu echter toch een titelloos debuut en wat is het een mooie plaat geworden.
Foxwarren, vernoemd naar de plaats in de provincie Manitoba waarin de broers Kissick zijn opgegroeid, zal absoluut in de smaak vallen bij de liefhebbers van de muziek die Andy Shauf de afgelopen jaren heeft gemaakt op zijn soloplaten, maar persoonlijk doet de muziek van de band me meer.
Het debuut van Foxwarren staat vol met buitengewoon stemmige muziek en het is muziek met zowel invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek als uit de psychedelica. Wanneer de band kiest voor harmonieën roept de muziek van Foxwarren onmiddellijk associaties op met de muziek van Crosby, Stills, Nash & Young, maar de plaat herinnert ook aan de countryrock uit de jaren 70, aan de muziek van The Band en aan de muziek waarmee bijvoorbeeld The Jayhawks de alt-country op poten wisten te zetten aan het begin van de jaren 90. Foxwarren maakt hiernaast muziek die loom en zweverig klinkt, wat de muziek een psychedelisch tintje geeft, dat wel iets heeft van Wilco of Mercury Rev.
Hiermee zijn we er nog lang niet, want het debuut van Foxwarren sluit ook nadrukkelijk aan bij de softrock uit de jaren 70 en bij de grote singer-songwriters uit deze tijd. Hier en daar duiken flarden van The Beatles op, maar iedere invloed die je benoemt bij beluistering van het debuut van de Canadese band ebt net zo snel weer weg als hij gekomen was.
Het heeft tien jaar geduurd voordat Foxwarren toe kwam aan haar debuut en dat hoor je. Alle songs op de plaat steken verrassend knap in elkaar en laten nog lang nieuwe dingen horen. Het is knap hoe Foxwarren geen geheim maakt van haar belangrijkste inspiratiebronnen, maar ook een herkenbaar en duidelijk eigen geluid laat horen. Het is een geluid waarin de vier Canadezen het experiment zeker niet schuwen, maar waarin ze ook verrassen met heerlijk melodieuze songs vol prachtige harmonieën. Het is muziek om heel vrolijk van te worden, maar Foxwarren is ook niet vies van de nodige melancholie.
Het is natuurlijk onverstandig om in de laatste weken van het jaar nog een plaat uit te brengen, want de kans dat deze plaat ondersneeuwt is levensgroot. Laat het niet gebeuren, want je mist in dat geval een plaat van een bijzondere schoonheid. En het debuut van Foxwarren wordt echt alleen maar mooier en beter. Erwin Zijleman
Het debuut van Foxwarren is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://foxwarren.bandcamp.com.