Dom natuurlijk om je debuut helemaal aan het eind van het jaar uit te brengen, want dit is schreeuwen om een gebrek aan aandacht. Het is zonde, want The Fernweh beschikt over de potentie om achteraf geschaard te worden onder de grote beloften die voortkwamen uit het muziekjaar 2018. De band doet dit met muziek die begint in de zomer van de liefde en vervolgens vooral in de Britse folk van de late jaren 60 en vroege jaren 70 blijft hangen. Althans, dat denk je, want The Fernweh blijft maar verrassen op dit buitengewoon aangename maar ook buitengewoon knappe debuut.
Het is een onhandig moment om een debuut uit te brengen en het is zeker een onhandig moment voor een memorabel debuut als dat van The Fernweh. De band uit Liverpool heeft immers alles dat nodig is om uit te groeien tot de lievelingen van de Britse muziekpers en de grote beloften van 2018 en in het geval van The Fernweh is daar helemaal niets op af te dingen.
Het titelloze debuut van The Fernweh begint midden in de Summer Of Love van 1967. De vloeistof dia’s erbij pakken en klaar ben je. De Amerikaanse westkust wordt echter al snel verruild voor de archieven van de Britse popmuziek. Dit begint bij Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band van stadgenoten The Beatles en komt via Are The Village Green Preservation Society van The Kinks uit bij de Britse folkrock uit de late jaren 60 en vroege jaren 70 van bijvoorbeeld Fairport Convention.
The Fernweh pint zich echter nergens op vast. Net als je denkt dat de band kiest voor de folk, vliegen de gitaren uit de bocht en hoor je zelfs wat van de jonge Rolling Stones. Niet veel later zwengelt een aangenaam zeurend orgeltje toch weer de invloeden uit de psychedelica aan en zo gebeurt er van alles op deze plaat. Ook met psychedelica, folk en rock heb je nog niet alle invloeden op het debuut van The Fernweh te pakken, want de band uit Liverpool raakt af en toe ook aan de progrock bands uit de jaren 70 (met meer Genesis dan Yes), al blijft het bombast achterwege.
The Fernweh verrast 14 tracks en ruim drie kwartier lang met melodieuze, lome en bijzonder fraai georkestreerde muziek. Zeker wanneer de band kiest voor de folk is de muziek van The Fernweh uiterst ingetogen en word je zomaar een aantal decennia teruggeworpen in de tijd. Het grootste deel van de plaat neemt je mee terug naar de hoogtijdagen van de Britse folk en psychedelica, maar The Fernweh zet je ook met enige regelmaat op het verkeerde been en verwerkt dan toch opeens weer invloeden uit andere tijden en andere genres, waardoor de band ook kan raken aan The Doors, The Beach Boys, The Byrds, The Zombies, om maar een paar namen te noemen.
De late jaren 60 en vroege jaren 70 domineren op het debuut van de band uit Liverpool, maar The Fernweh is ook niet bang voor invloeden uit de late jaren 70 en vroege jaren 80, wat nog wat andere verrassende accenten toevoegt aan het bijzondere geluid van de band. Er zijn de afgelopen meer bands geweest met een geluid als dat van The Fernweh, met The Coral als beste voorbeeld, maar uiteindelijk vind ik de muziek van de nieuwe band uit Liverpool net wat knapper en mooier. Fraai debuut zo aan het einde van 2018. Erwin Zijleman
Zeer lastig te krijgen dit debuut van The Fernweh, maar het is te proberen bij Rough Trade: https://roughtrade.com/gb/music/the-fernweh-the-fernweh.