Shannon Lay maakte al soloalbums en speelde in een rockband toen ze besloot om haar baan op te zeggen en vol te kiezen voor de muziek. Het leverde twee jaar geleden het fraaie Living Water op en dat album wordt nu overtroffen door het nog net wat betere August. Het samen met Ty Segall geproduceerde August valt hier en daar op door fraaie accenten van orgel, viool en saxofoon, maar over het algemeen moeten we het toch doen met de akoestische gitaar van Shannon Lay en met haar fluisterzachte stem. August herinnert aan de platen van de alternatieve folkies uit de jaren 60 en 70, maar gedateerd klinkt het geen moment. Een fraai rustpunt binnen het snelgroeiende aanbod van het moment.
Op het deze week verschenen August heeft de singer-songwriter uit Los Angeles haar geluid nog wat verder vervolmaakt. August, niet alleen vernoemd naar de maand van de release, maar ook naar de maand in 2017 waarin Shannon Lay besloot om fulltime muzikant te worden, ligt in het verlengde van het vorige album van de Amerikaanse singer-songwriter, maar is wat minder beklemmend en in muzikaal en vocaal opzicht net wat interessanter.
De songs op August werden geschreven tijdens de tour die volgde op Living Water en vervolgens in korte tijd opgenomen in de thuisstudio van Ty Segall, die ook tekende voor de co-productie van het album. Van dat laatste moet je je niet al te veel voorstellen, want in de meeste songs op August horen we alleen de stem van Shannon Lay en haar akoestische gitaar.
De Californische singer-songwriter maakt nog altijd muziek die herinnert aan illustere voorgangers als Karen Dalton, Linda Perhacs en Judee Sill, om er eens drie te noemen, maar ook de interessantere folkies van dit moment zijn niet ver weg, terwijl ook flarden van Joni Mitchell en Nick Drake doorklinken op het album. De songs van Shannon Lay zijn uiterst sober en doen soms wat pastoraal aan. Het akoestische gitaarspel op August is ingetogen maar trefzeker en hetzelfde geldt voor de vaak fluisterzachte vocalen van Shannon Lay.
Net als op haar debuut is de muziek van Shannon Lay op August slechts spaarzaam versiert met hier en daar wat strijkers, drums, gitaar of een saxofoon, terwijl Tye Segall een keer uitpakt met zijn orgel. Het zijn de uitbundige momenten op een album dat toch vooral introvert en introspectief is.
De fraaie accenten in de instrumentatie voorzien het album van de gewenste variatie en dynamiek, al is Shannon Lay een singer-songwriter van het soort dat met minimale middelen een maximaal effect weet te sorteren.
Shannon Lay houdt je op August net iets meer dan een half uur op het puntje van de stoel. Dat is voor een album aan de korte kant, maar voor het soort muziek dat Shannon Lay maakt is het wat mij betreft genoeg. Het is bovendien een half uur muziek van een grote schoonheid en een bijzondere intimiteit. Shannon Lay laat zich in haar teksten beïnvloeden door haar favoriete schrijvers en dichters, maar ook persoonlijke verhalen hebben een plek gevonden in haar teksten.
Er zijn in dit genre het afgelopen jaar al heel veel albums verschenen, maar August van Shannon Lay is een album dat er voor mij net wat uitspringt. Nu maar hopen dat liefhebbers van dit soort folk het album er uit pikken, want Sub Pop is geen label met een folk traditie en Shannon Lay ziet er niet uit als een folkie. Het verandert uiteraard niets aan de schoonheid van dit album. Erwin Zijleman
De muziek van Shannon Lay is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://shannonlay.bandcamp.com/album/august.