Met het prachtdebuut van Fontaines D.C. kregen we eerder dit jaar eindelijk weer eens een gitaarplaat in handen die er echt toe deed. Stadgenoten The Murder Capital herhalen dit kunstje nu met een debuut dat makkelijk indruk maakt, maar vervolgens beter en beter wordt. Invloeden uit de postpunk staan centraal op het debuut van de band uit Dublin, maar The Murder Capital laat zich gelukkig niet volledig in het keurslijf van de postpunk dwingen en sleept er ook andere invloeden bij. Het levert een album op dat, net als het album van Fontaines D.C., laat horen dat er gelukkig nog steeds jonge honden zijn die een goede gitaarplaat willen en kunnen maken.
Net als Fontaines D.C. komt ook The Murder Capital uit het Ierse Dublin en net als Fontaines D.C. heeft ook The Murder Capital een debuut afgeleverd waar de urgentie van af spat.
De twee bands uit Dublin vissen deels in dezelfde vijver. Ook op When I Have Fears van The Murder Capital spelen invloeden uit de postpunk een belangrijke rol. De band uit Dublin begint bij Joy Division, maar ook invloeden van de onderschatte maar minstens even legendarische band The Sound, niet voor niets de favoriete band van de jonge Ieren, zijn duidelijk hoorbaar.
When I Have Fears is geproduceerd door topproducer Flood, die flink wat postpunk klassiekers op zijn naam heeft staan, maar ook werkte met onder andere Depeche Mode, The Smashing Pumpkins, Nick Cave en U2. Het klinkt allemaal door op het debuut van The Murder Capital.
Het breed uitwaaiende gitaarspel heeft af en toe wel wat van U2 in haar jonge jaren, terwijl de ritmesectie en de zang je onmiddellijk mee terugnemen naar de hoogtijdagen van de eerste postpunk golf. The Murder Capital verwerkt echter ook invloeden uit de indie-rock en de post-rock uit de jaren 90 in haar muziek en heeft ook goed geluisterd naar de dynamiek en het drama in de muziek van Nick Cave. When I Have Fear klinkt vaak rauw, maar de Ierse band kan ook prachtig ingetogen klinken of flirten met de grootse en toegankelijke postpunk van bands als Editors en White Lies.
Net als bij Fontaines D.C. moest ik vooral wennen aan de zang, maar de wat onvaste en niet altijd even zuivere zang draagt op een of andere manier ook bij aan de urgentie die van het debuut van de band uit Dublin af spat. Wanneer When I Have Fear uit de speakers knalt neemt The Murder Capital me met grote regelmaat mee terug naar de jaren 80, maar het debuut van de band klinkt geen moment gedateerd.
De Ierse band heeft een album afgeleverd dat vrij makkelijk overtuigt, maar het is ook een album dat nog lang beter wordt. Bij eerste beluistering vond ik When I Have Fear zeker niet van het niveau van Dogrel van Fontaines D.C., maar het debuut van The Murder Capital komt steeds dichter in de buurt. Het gitaarwerk op de plaat is zeer trefzeker, terwijl de drummer van de band zorgt voor de verrassing in het geluid van de band. Wat verder opvalt is dat de band het tempo vaak verrassend laag houdt en veel ruimte open laat in haar geluid, wat When I Have Fear voorziet van een bijzondere en vaak donkere sfeer.
Zeker wanneer de muziek van de band zich wat nadrukkelijker opdringt grijpt The Murder Capital je stevig bij de strot met haar intense muziek. Het is muziek die me steeds meer doet denken aan die van The Sound, wat een goede reden is om de prachtplaten van deze band er ook weer eens bij te pakken. Al met al een bijzonder fraai debuut van deze band uit Dublin, dat dit jaar vooralsnog de hoofdstad van de goede gitaarplaten is. Erwin Zijleman