Liefhebbers van goede soulmuziek hadden dit jaar al niets te klagen, maar de uit het Australische Melbourne afkomstige band The Teskey Brothers doet er nog een schepje bovenop. De instrumentatie en productie zijn prachtig, de songs blijven stuk voor stuk lekker hangen en hier en daar sleept de Australische band er bijzondere invloeden bij, maar de meeste indruk maakt zanger Josh Teskey, die beschikt over een soulstrot waarop heel wat soulzangers stikjaloers zullen zijn. Het levert een soulplaat op die direct zorgt voor broeierige temperaturen, maar het is ook een soulplaat die de fantasie maar blijft prikkelen. Jaarlijstjesmateriaal, dat zal inmiddels duidelijk zijn.
Ik begon dan ook met enige reserves aan de beluistering van het nieuwe album van de Australische band The Teskey Brothers, want wat kunnen deze blanke Australiërs nu weten van pure soul. Heel wat blijkt bij beluistering van Run Home Slow, want heeft deze band uit Melbourne veel soul.
The Teskey Brothers is een band rond de broers Josh en Sam Teskey. De eerste tekent voor een heerlijk soulvolle strot, terwijl de tweede heerlijk soulvolle gitaarlijnen uit de speakers laat komen. De band wordt aangevuld met een soepel spelende ritmesectie, terwijl voor de gelegenheid ook nog flink wat blazers en toetsen werden aangerukt.
Run Home Slow is een album dat je binnen een paar noten meesleurt naar de hoogtijdagen van de soul zoals die aan het eind van de jaren 60 in het diepe zuiden van de Verenigde Staten werd gemaakt. The Teskey hebben een goed gevoel voor tijdloze soulsongs en voeren deze op bijzonder fraaie wijze uit, waarbij ook nog wat invloeden uit onder andere de blues en de gospel worden meegepikt.
De instrumentatie op Run Home Slow is verrassend gevarieerd. De Australische band kan het authentieke Southern soul geluid uit de jaren 60 prachtig reproduceren, maar kan ook moeiteloos omschakelen richting zwoele soulpop of richting wat meer psychedelisch getinte klanken, zeker wanneer de orgels aanzwengelen en de gitaren mogen kiezen voor langer aanhoudende akkoorden. Het heeft dan opeens wel wat van de blue-eyed soul van Joe Cocker in zijn allerbeste dagen, maar op het grootste deel van Run Home Slow klinken The Teskey Brothers gitzwart.
De band uit Melbourne overtuigt bijzonder makkelijk met soulvolle muziek uit vervlogen tijden, met songs vol vuur en passie en met een instrumentatie die steeds weer de juiste snaar weet te raken, maar het sterkste wapen van de Australische band is zonder enige twijfel de fantastische stem van Josh Teskey. De Australische zanger heeft in zijn kleine teen al veel meer soul dan de meeste blue-eyed soulzangers van het moment en herinnert meer dan eens aan de allergrootsten uit het genre.
Ik was er een week of wat geleden nog 100% zeker van dat Black Pumas aan het einde van het jaar tekent voor met afstand de beste soulplaat van 2019, maar hoe vaker ik Run Home Slow van The Teskey Brothers hoor, hoe meer ik ervan overtuigt raak dat het zeker nog geen gelopen race is en dat de hoofdprijs in december net zo makkelijk naar een band uit Australië kan gaan.
Voor de liefhebbers van goede soulmuziek is er alleen maar winst, want na het overlijden van soulsterren als Sharon Jones en Charles Bradley staan er deze zomer gelukkig flink wat nieuwe soulsterren op. Natuurlijk helpt het dat ik Run Home Slow beluister op een prachtige en zomerse locatie, maar ik weet bijna zeker dat dit album ook de rest van het jaar wonderen gaat verrichten. Erwin Zijleman