Het tweede album van black midi is niet voor iedereen geschikt. Cavalcade is een woeste rollercoaster ride zonder veiligheidsbeugel. De Britse band kiest vaak voor een moordend tempo, maar is ook een meester in duizelingwekkende tempowisselingen. In muzikaal opzicht is het smullen, maar het is hier en daar ook zware kost. Het debuut van de band was met geen mogelijkheid in een hokje te duwen en dat is ook dit keer een onmogelijke opdracht. black midi doet bijna drie kwartier lang haar eigen ding en je vindt het geweldig of helemaal niks. Het is af en toe even doorbijten, maar mijn eindoordeel is net als twee jaar geleden zeer positief. Wat een band.
De Britse band black midi (zonder hoofdletters) debuteerde bijna twee jaar geleden met het buitengewoon fascinerende Schlagenheim. Het album werd vooral in het wat mij betreft nietszeggende hokje ‘mathrock’ geduwd, maar zelf hoorde ik invloeden uit de folk, progrock, Krautrock, funk, postpunk, jazz, postrock, psychedelica en nog veel meer. Het leverde uiteindelijk een waslijst aan vergelijkingsmateriaal op, waartussen namen als King Crimson, Van der Graaf Generator Talking Heads, Slint, Sonic Youth, The Fall, Wire, Can, Pere Ubu en Devo.
Bij zoveel hokjes en zoveel vergelijkingsmateriaal is categoriseren en vergelijken zinloos en dat ga ik dit keer dan ook niet doen. Ook op het deze week verschenen Cavalcade is de muziek van black midi een vat vol tegenstrijdigheden. Er is wederom een glansrol weggelegd voor de fantastische drummer van de band, maar ook de tegendraadse gitaarloopjes en de vaak wat staccato (praat)zang van de zanger van de band dringen zich weer genadeloos op.
Direct vanaf de eerste noten van de openingstrack John L. is duidelijk dat black midi het ons ook dit keer niet makkelijk gaat maken. Het tempo ligt direct moordend hoog, de ritmes, gitaarloopjes en blazers zijn onnavolgbaar en de band gooit er ook nog eens wat experimenteel pianospel en flink wat tempowisselingen tegenaan. Het combineert allemaal mooi met de praatzang van de zanger van de band, die laat horen dat praatzang wel degelijk functioneel kan zijn.
black midi zet je in de openingstrack vaker op het verkeerde been dan een gemiddelde band in een heel oeuvre doet, maar op een of andere manier strijkt het niet tegen de haren in. Na ruim vijf minuten hectiek, die er hier thuis voor zorgde dat iedereen in de gordijnen zat, ben je wel toe aan een rustpunt en dat komt dan ook. Marlene Dietrich is bijna een mooi luisterliedje, compleet met crooner vocalen.
In de derde track gaat het meteen weer los en leveren de drummer, de bassist en de gitarist van de band een topprestatie. Om voor de afwisseling toch een keer vergelijkingsmateriaal aan te leveren kom ik met de jaren 80 bezetting van King Crimson op de proppen, die relevant is tot de electische beginfase omslaat in een lome jazzy track. Zeker als gas wordt gegeven maakt de drummer van de band weer diepe indruk, maar in muzikaal opzicht presteert black midi sowieso continu op de toppen van haar kunnen.
Cavalcade zal zeker niet aan iedereen besteed zijn, want ik kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die extreem nerveus worden van de muziek van de Britse band. Het is ook voor mij geen muziek die ik op ieder moment kan verdragen, maar zo op zijn tijd is het geweldig. black midi verlegde op haar debuut de grenzen al mijlenver en doet dat ook weer op Cavalcade dat in alle opzichten een compromisloos album is.
Vergeleken met het vorige album hoor ik nog wat meer invloeden uit de jazz en het zijn invloeden die het beste uit de muzikanten van black midi haalt. Zeker in de meest jazzy momenten is het tempo moordend en klinkt alles zo complex dat je het spoor na een paar seconden bijster bent, maar door de wat naar de achtergrond gemixte blazers klinkt black midi anders dan jazzbands die ook raad weten met het tempo en de complexiteit op Cavalcade.
Bovendien slaagt black midi er in om chaos binnen een paar akkoorden terug te brengen tot ingetogen klanken. Er valt nog veel meer over het album te zeggen, maar eigenlijk moet je het gewoon ondergaan. Fasten your seatbelts. Erwin Zijleman
De muziek van black midi is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse band: https://bmblackmidi.bandcamp.com.
Cavalcade van black midi is verkrijgbaar via de Mania webshop: