Blue Weekend van Wolf Alice wordt de afgelopen week ontvangen met superlatieven of krijgt er stevig van langs. Dat laatste heeft vooral te maken met het nieuwe geluid van de band, dat wat toegankelijker en minder stevig klinkt. Het pakt wat mij betreft geweldig uit, want de songs op album nummer drie zijn stuk voor stuk sterk, terwijl de dromerige en fraai geproduceerde klanken de stem van frontvrouw Ellie Rowsell nog wat verder optillen. Wolf Alice is wat mij betreft zichzelf gebleven, maar slaat een net wat andere weg in. Het is even slikken voor de liefhebber van het stevigere werk van de band, maar er valt nog steeds heel veel te genieten op Blue Weekend.
Blue Weekend is alweer het derde album van de Britse band Wolf Alice. De vorige twee albums van de band, My Love Is Cool uit 2015 en Visions Of A Life uit 2017, vond ik erg goed, waardoor mijn verwachtingen ten opzichte van het derde album van de band uit Londen hooggespannen waren.
De eerste recensies van Blue Weekend zijn of heel positief of behoorlijk negatief. Ik kon mezelf direct bij eerste beluistering in het kamp van de positivo’s scharen en dat is bij herhaalde beluistering zeker niet veranderd. Wolf Alice blijft gelukkig een band die zich niet laat beperken tot één genre en het blijft verder een band die zowel met aanstekelijke als met avontuurlijke songs uit de voeten kan.
Vergeleken met de vorige twee albums van de band slaat Wolf Alice op Blue Weekend wel een andere weg is. Er is absoluut minder ruimte voor stevige rock op het nieuwe album van de Britse band, terwijl muziek met een wat dromerig karakter flink aan terrein heeft gewonnen. Critici die beweren dat Wolf Alice de stevige rock van het vorige album heeft verruild voor gezapige droompop hebben het wat mij betreft echter bij het verkeerde eind. Wolf Alice put nog altijd uit de archieven van de shoegaze, maar de scherpe kantjes zijn er in de meeste tracks wat af. Wolf Alice is voor mij echter nog steeds een rockband, alleen een wat minder stevige, al gaat de band in twee songs nog behoorlijk los en komt zelf de punky kant van de band weer naar boven.
Zelf hou ik wel van het dromerige geluid op Blue Weekend. Het is een geluid waarin de vaak in meerdere lagen opgenomen stem van frontvrouw Ellie Rowsell net wat beter tot zijn recht komt en het is bovendien een geluid dat goed past bij de mooie zomer die hopelijk voor ons ligt.
Vergeleken met de vorige albums van de band is de rol van de producer wat gegroeid. Blue Weekend is geproduceerd door Markus Dravs, die eerder werkte The Arcade Fire, Coldplay en Mumford & Sons. Hij heeft het derde album van Wolf Alice voorzien van een groots en meeslepend geluid, waarin zowel ruimte is voor mooie en dromerige passages als voor gestapelde lagen van geluid. Het kleurt allemaal prachtig bij de stem van Ellie Roswell, die nog beter is gaan zingen en hier en daar zelfs een vleugje Kate Bush laat horen.
Het past ook uitstekend bij de songs van de Britse band, die nog net wat zelfverzekerder klinken. Het nieuwe geluid van Wolf Alice is een geluid dat in theorie al snel over the top is, maar op Blue Weekend vliegt de Britse band wat mij betreft nergens uit de bocht. Ik noemde Blue Weekend hierboven groots en meeslepend, maar Wolf Alice is ook nog altijd een avontuurlijk klinkende band die allerlei invloeden uit het verleden combineert in een eigentijds geluid.
Hier en daar schuift Wolf Alice wat op richting pop, maar ook de wat meer ingetogen en net wat lichtvoetiger klinkende tracks op het album zijn van een prima niveau, zeker als hier en daar ook nog de folkie in Ellie Roswell opduikt. Natuurlijk heb ik makkelijk praten als iemand die niet vies is van pop en een dromerig geluid prefereert boven een bak herrie, maar daar sta ik vast niet alleen in. Wolf Alice gaat absoluut fans verliezen met dit derde album, maar het gaat er waarschijnlijk nog veel meer winnen. Ik heb na Blue Weekend ook de eerste twee albums van Wolf Alice nog een paar keer beluisterd, maar ik vind het derde album van de band echt de beste van het stel. Erwin Zijleman
Blue Weekend van Wolf Alice is verkrijgbaar via de Mania webshop: