Het was de afgelopen elf jaar nagenoeg stil rond de Amerikaanse muzikante Liz Phair, maar deze week keert ze terug met een nieuw album dat werd aangekondigd als de terugkeer naar haar droomdebuut uit 1993. Daarvoor is Soberish wat teveel pop, maar het is wel hele goede pop. Liz Phair klonk op haar vorige albums nogal mainstream, maar heeft haar eigenzinnigheid hervonden op een prachtig ingekleurd album dat zich makkelijk opdringt, maar dat ook de fantasie weet te prikkelen. Haar debuut Exile In Guyville is een onbetwiste klassieker, maar Soberish is misschien wel beter dan alles dat Liz Phair sindsdien heeft gemaakt. En het album groeit en groeit en groeit.
De Amerikaanse muzikante Liz Phair leverde in 1993 met Exile In Guyville voor mij een van de onbetwiste kroonjuwelen van de jaren 90 af. Het debuutalbum van Liz Phair plaveide de weg voor heel veel jonge vrouwelijke singer-songwriters en de invloed van Exile In Guyville is tot op de dag van vandaag duidelijk hoorbaar.
Na haar geweldige en terecht bejubelde debuut leverde Liz Phair met Whip-Smart uit 1994 en whitechocolatespaceegg uit 1998 twee prima albums af, maar zo memorabel als haar debuutalbum waren ze niet. Op haar titelloze album uit 2003 koos de Amerikaanse muzikante opeens vol voor de pop en die lijn werd doorgetrokken op Somebody's Miracle uit 2005 en Funstyle uit 2010.
De wat meer pop georiënteerd albums van Liz Phair zijn zeker niet slecht, maar toen ik een paar weken geleden las dat de Amerikaanse muzikante na een afwezigheid van elf jaar op haar nieuwe album zou terugkeren naar het geluid van haar debuutalbum vond ik dat geweldig nieuws.
Soberish is deze week verschenen en ligt inderdaad dichter bij Exile in Guyville dan de vorige drie albums van Liz Phair, maar het is op zijn minst wat overdreven om te spreken van een terugkeer naar het geluid van haar debuutalbum. Ook op Soberish omarmt Liz Phair immers nadrukkelijk de pop, maar waar ze op de genoemde popalbums uit het verleden redelijk mainstream klonk, horen we op het nieuwe album de eigenzinnigheid van de eerste albums terug.
Op Soberish werkt Liz Phair weer samen met producer Brad Wood, die ook haar eerste albums produceerde. Brad Wood heeft al het chroom en alle glitters die het geluid op de vorige albums domineerden verwijderd en heeft gekozen voor een op het eerste gehoor betrekkelijk ruw geluid, dat af en toe wat meer invloeden uit de indie-rock bevat, maar dat ook in de door pop gedomineerde songs net wat eigenwijzer klinkt dan gebruikelijk in het genre.
Het geeft de songs van Liz Phair een enorme boost. Waar de Amerikaanse muzikante op haar laatste albums wat gewoontjes klonk, is Soberish weer een album dat de fantasie stevig prikkelt. Het is ook een album dat een stuk urgenter klinkt en dat qua sfeer en urgentie zo nu en dan herinnert aan Exile In Guyville.
Zeker in de op het eerste gehoor wat kaal klinkende songs hoor je echo’s uit het verre verleden van Liz Phair, maar hoor je ook dat ze het schrijven van aangenaam klinkende popliedjes inmiddels beter beheerst. Met haar debuutalbum beet Liz Phair ruw van zich af en deze ruwe energie heeft plaats gemaakt voor wat vriendelijkere en soms zelf dromerige klanken, waarin je hoort dat Liz Phair veel beter is gaan zingen.
Aan de ene kant is het jammer dat Soberish geen tweede Exile In Guyville is geworden, maar aan de andere kant staat dat album al in de kast en had ik Soberish nog niet. Hierboven sprak ik overigens over een wat ruwer of kaler geluid, maar als je Soberish met de koptelefoon beluistert hoor je dat in de productie en in de instrumentatie werkelijk alles uit de kast wordt getrokken.
Vergeleken met veel andere pop producties van het moment klinkt Soberish echter niet eenvormig of continu overweldigend, wat zorgt voor veel diepte in het geluid van Liz Phair. Het levert een serie popsongs op die na één keer horen memorabel is. Het is zeker geen tweede Exile In Guyville, maar Soberish zou absoluut uit kunnen groeien tot het Liz Phair album dat als eerste in de schaduw mag staan van deze klassieker. Erwin Zijleman
Soberish van Liz Phair is verkrijgbaar via de Mania webshop: