Lucciana Costa en Rachel Coats zijn twee gelouterde muzikanten, die inmiddels een aantal jaren muziek maken als King Margo. Met hun tweede album Waters Rise zouden ze normaal gesproken waarschijnlijk niet zo makkelijk aandacht trekken, maar in een slappe releaseweek ligt alles anders en was het album van het duo uit Nashville wat mij betreft een krent uit de pop. In kwalitatief opzicht doet het album van King Margo overigens niet onder voor de selectie in drukkere weken, want Waters Rise bevat een serie sterke en zeer smaakvol ingekleurde songs, die ook nog eens gloedvol worden vertolkt door twee uitstekende zangeressen. Prima rootsalbum dit.
Zelfs in een week met heel weinig nieuwe releases, had ik nog een aardig stapeltje met nieuwe albums uit het hokje Amerikaanse rootsmuziek. Het zijn albums die het normaal gesproken waarschijnlijk af hadden moeten leggen tegen de net wat grotere namen in het genre, maar ik ben blij dat ik Waters Rise van King Margo heb ontdekt.
King Margo is een duo uit Nashville, Tennessee, dat bestaat uit Lucciana Costa en Rachel Coats. De twee groeiden op nog geen 100 kilometer van elkaar op in Ann Arbor, Michigan en Toledo, Ohio en waren allebei vanaf jonge leeftijd actief in de muziek. Het duurde echter heel wat jaren voor ze elkaar tegen kwamen en besloten om samen muziek te gaan maken. Het deze week verschenen Waters Rise is de opvolger van het in 2018 verschenen Barely Gettin’ By, dat ik niet heb opgemerkt.
Lucciana Costa en Rachel Coats zijn al jaren actief als sessiemuzikanten en dat hoor je op Waters Rise, dat vanaf de eerste noten opvalt door bijzonder lekker klinkend gitaarwerk. Crazymakin’ Town, de openingstrack van het nieuwe album van King Margo valt niet alleen op door lekker ruw gitaarwerk, maar ook door de mooi bij elkaar kleurende stemmen van Lucciana Costa en Rachel Coats.
Op basis van de uitstekende openingstrack was ik al redelijk overtuigd van de kwaliteiten van King Margo, maar het Amerikaanse tweetal blijkt op Waters Rise verrassend veelzijdig. Na de lekker ruwe openingstrack maken Lucciana Costa en Rachel Coats minstens evenveel indruk met een lome ballad, waarin de vocalen er nog wat meer uit knallen, maar waarin ook het gitaarwerk nog altijd geweldig is.
Waters Rise schakelt continu tussen wat stevigere en wat meer ingetogen tracks en het tweetal uit Nashville leunt hierbij vooral tegen de wat traditionelere Amerikaanse rootsmuziek aan. Het is een genre waarin het al jaren stevig dringen is, maar King Margo eindigt wat mij betreft aan de goede kant van de streep.
De songs van Lucciana Costa en Rachel Coats doen wat traditioneel aan, maar klinken zeker niet oubollig en bovendien vertolken de twee hun songs met lekker veel energie, waardoor Waters Rise uit de speakers knalt. Zeker in de uptempo tracks hoor ik wel wat van de albums waarmee Miranda Lambert en Gretchen Wilson ooit doorbroken, met de geweldige meerstemmige vocalen van Lucciana Costa en Rachel Coats als bonus.
Waters Rise was waarschijnlijk wat saai geworden wanneer de twee het tempo een album lang hoog hadden gehouden, maar door de ballads is het een lekker dynamisch album geworden, al schitteren de stevigere tracks aan het eind van het album wel wat door afwezigheid. De genoemde ballads zijn hier en daar wat aan de zoete kant, wat ook niet ongebruikelijk is in het genre, maar met name door de uitstekende zang en de altijd aanwezige gitaren zit geen enkele track op het album me in de weg. Integendeel zelfs.
Waters Rise overtuigt door de sterke wapens van Lucciana Costa en Rachel Coats makkelijk, maar waar veel albums in het genre na een paar keer horen wel wat saai kunnen worden, worden de songs van King Margo vooralsnog alleen maar sterker. De twee muzikanten uit Nashville hebben het geluk van een wat slappe releaseweek, maar ook in een week met veel releases in het genre zou het fraaie Waters Rise wat mij betreft met de besten mee kunnen. Erwin Zijleman