Find Joy van That Woman is zeker niet het makkelijkste album dat deze week is verschenen. Na eerste beluistering had ik echt geen idee wat ik aan moest met het soloproject van Josephine Vander West van Oh Wonder, maar langzaam maar zeker viel er meer op zijn plek. De Britse muzikante kiest vooral voor ingetogen songs, die soms sober zijn ingekleurd en soms rijk zijn georkestreerd. Alles draait om de stem van Josephine Vander West, die vaak soulvol klinkt, maar ook het experiment niet schuwt. Na een paar keer horen ben ik er nog steeds niet uit wat ik nu precies vind van Find Joy van That Woman, maar het intrigeert me op een of andere manier flink.
That Woman is een soloproject van de Britse muzikante Josephine Vander Gucht, die zich tegenwoordig Josephine Vander West noemt. Samen met haar partner Anthony West vormt ze ook het duo Oh Wonder, dat de afgelopen acht jaar een handvol albums heeft uitgebracht. Het zijn albums die ik volgens mij allemaal heb beluisterd, maar geen van de albums maakte op mij zo veel indruk dat ik ze heb besproken.
Dat lag niet zozeer aan de kwaliteit van de muziek van Oh Wonder, maar vooral aan het genre waarin het Britse duo zich beweegt. Oh Wonder maakt op haar albums vooral elektronisch ingekleurde popmuziek en hoewel de songs van het duo zeker avontuurlijk klinken, sprak het mij niet voldoende aan.
Deze week brengt Josephine Vander West een soloalbum uit onder de naam That Woman. Van een echt soloalbum is overigens geen sprake, want de Britse muzikante wordt bijgestaan door haar partner Anthony West, die het album coproduceerde. Find Joy van That Woman lijkt daarom op het eerste gezicht een Oh Wonder album onder een andere naam, maar deze andere naam zal niet voor niets zijn gekozen. Voor mij klinkt That Woman in ieder geval flink anders dan Oh Wonder, al is het maar omdat de songs op Find Joy direct iets met me deden.
Find Joy opent wat meer ingetogen dan we van Oh Wonder gewend zijn en de muziek van That Woman klinkt niet alleen soberder, maar ook wat organischer. Maar de songs van de Britse muzikante zijn vooral persoonlijker. Josephine Vander West heeft inmiddels een heel muzikaal leven achter zich, want voor Oh Wonder maakte ze ook al in meerdere gedaanten muziek. Ze had nooit de tijd om te reflecteren op haar leven, maar dat doet ze nu op Find Joy van That Woman.
Het debuutalbum van That Woman klinkt eigenlijk over de hele linie wat meer ingetogen dan de muziek van Oh Wonder en klinkt bovendien minder elektronisch, wat niet betekent dat elektronica geen enkele rol speelt op het album. In een aantal songs heeft Josephine Vander West genoeg aan de piano, in een aantal andere tracks worden flink wat strijkers ingezet, maar incidenteel duikt er ook elektronica op.
Centraal op Find Joy van That Woman staat echter de stem van Josephine Vander West. Die klinkt in veel tracks verrassend soulvol, maar wanneer de zang in meerdere lagen uit de speakers komt, klinkt het ook wat experimenteel. Josephine Vander West maakt op haar soloalbum ook met enige regelmaat gebruik van gesproken woord, wat het persoonlijke karakter van haar songs versterkt, maar wat ten koste gaat van de flow op het album.
Ik vind het nog steeds lastig om een oordeel te vellen over Find Joy van That Woman, want het schiet echt alle kanten op, maar dit is misschien ook wel kracht van het album, dat in een aantal gevallen flirt met behoorlijk toegankelijke pop, maar niet veel later een stuk dieper graaft.
Door het veelzijdige karakter van het album kan ik de muziek van That Woman vooralsnog niet makkelijk vergelijken met de muziek van anderen, wat ook iets zegt over het onderscheidend vermogen van het project van Josephine Vander West. Bij eerste beluistering ging ik er van uit dat ik niet vaak meer zou luisteren naar Find Joy, maar het eerste album van Josephine Vander West onder de naam That Woman heeft iets. Wat het precies is weet ik nog niet, maar het smaakt zeker naar meer. Erwin Zijleman