Rhinestoned van Maggie Antone klinkt vaak als een countryalbum dat ook in de jaren 70 gemaakt had kunnen worden, maar de muzikante uit Nashville verwerkt ook op subtiele wijze invloeden uit het heden in haar songs. Het zijn songs die worden opgetild door een aantal ervaren krachten uit Nashville en door een mooi warm klinkend rootsgeluid, maar de ster van Rhinestoned is Maggie Antone zelf. De jonge Amerikaanse singer-songwriter klinkt verrassend doorleefd en maakt indruk met een fraaie snik in haar stem. Ik ben de laatste tijd bedolven onder interessante nieuwe albums in het hokje Amerikaanse rootsmuziek, maar dit is absoluut een memorabel album.
Liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek worden dit jaar flink verwend, want wekelijks verschijnen er meerdere interessante albums in het genre, waarbij zowel aan de liefhebbers van traditionele Amerikaanse rootsmuziek als aan de liefhebbers van modernere varianten wordt gedacht. Het deze week verschenen debuutalbum van Maggie Antone zal waarschijnlijk vooral bij de eerste groep in de smaak vallen, al moeten liefhebbers van wat modernere Amerikaanse rootsmuziek het album zeker niet te snel afschrijven.
Rhinestoned volgt op een eind 2022 verschenen minialbum, dat destijds nauwelijks werd opgemerkt, maar dat wat mij betreft wel de belofte van Maggie Antone liet horen. Het komt er wat mij betreft uit op Rhinestoned, dat een volgend memorabel debuutalbum binnen de Amerikaanse rootsmuziek is.
Het debuutalbum van Maggie Antone klinkt, zeker bij eerste of oppervlakkige beluistering, als een wat traditioneel aandoend countryalbum. Dat heeft vooral te maken met de stem van Maggie Antone, die een fraaie snik in haar stem heeft en zingt zoals de countryzangeressen een aantal decennia geleden dat deden. Ook de muziek op Rhinestoned zal op het eerste gehoor wat traditioneel aandoen. Het is een geluid dat wordt gedomineerd door snareninstrumenten en dat niet alleen wat traditioneel, maar ook warm aanvoelt.
Liefhebbers van wat moderner klinkende countrymuziek zullen echter enthousiast opveren bij de derde track, want Everyone But You zou, zowel door de zang als door de klanken, met een beetje fantasie ook een song van Kacey Musgraves kunnen zijn, waarna Maggie Antone een paar tracks later dicht tegen Megan Moroney aan kruipt. Het illustreert maar weer eens dat het niet verstandig is om een album te snel in een hokje te duwen. Rhinestoned is wat mij betreft een countryalbum met veel respect voor de tradities van het genre, maar het album sluit de ogen zeker niet voor invloeden uit het heden.
Maggie Antone is nog jong, maar de in Richmond, Virginia, opgegroeide muzikante is al sinds haar tienerjaren met muziek bezig. Het zorgt er voor dat haar stem verrassend volwassen klinkt en door een aangenaam rauw randje en de eerder genoemde snik is het bovendien een stem die doorleefder klinkt dan die van de meeste andere debuterende zangeressen in het genre.
De volwassenheid hoor ik ook in de songs van Maggie Antone, die stuk voor stuk aansprekend zijn en, in ieder geval bij mij, makkelijk blijven hangen. Ik heb niet heel veel informatie over de muzikanten die zijn te horen op het album, maar vermoed dat het een aantal gelouterde muzikanten uit Nashville zijn. Ik weet wel dat Maggie Antone op haar debuutalbum samenwerkt met songwriter Nathalie Hemby en met songwriter, multi-instrumentalist en producer Carrie K., die allebei goed weten hoe een goed countryalbum moet klinken.
Het pakt allemaal prachtig uit, want Rhinestoned is een album dat vrij makkelijk indruk maakt en de aandacht vervolgens makkelijk weet vast te houden. Maggie Antone levert een debuutalbum af in een periode waarin de concurrentie moordend is, maar Rhinestoned beschikt wat mij betreft over voldoende onderscheidend vermogen, al is het maar vanwege de zeer aansprekende stem van de Amerikaanse muzikante en het feit dat het album net wat meer invloeden uit de countrymuziek van een aantal decennia geleden verwerkt, zonder het heden te vergeten. Erwin Zijleman
