De Canadese muzikante Saya Gray leverde eerder dit jaar met SAYA een geweldig maar ook heerlijk eigenzinnig album af. Het is wat mij betreft een van de leukste en meest originele popalbums van het moment, waardoor ik Saya Gray in mijn recensie van het album een hele mooie toekomst als grote popster voorspelde.
Gisteren stond de muzikante uit Toronto in een uitverkocht Paradiso Noord en waarschijnlijk had ze ook de grote zaal van de Amsterdamse poptempel moeiteloos uit kunnen verkopen. Nadat eerst de toetsenist en hierna de gitarist uit de band van Saya Gray het zeker niet onmisbare voorprogramma hadden verzorgd was het tijd voor de hoofdact.
Saya Gray betrad het podium in een bijzondere outfit en als een energiebommetje en waar de outfit al snel deels werd afgeworpen, hield Saya Gray het hoge energieniveau verrassend makkelijk vast. De Canadese muzikante liet zich tijdens haar eerste concert in Nederland bijstaan door een uitstekende band, die haar zowel in muzikaal als in vocaal opzicht fraai ondersteunde.
Zeker bij een aantal wat toegankelijkere tracks aan het begin van de set hoor je dat Saya Gray zomaar kan uitgroeien tot een van de grote popsterren van het moment, maar ze blijft ook een zeer eigenzinnige muzikante die muziek maakt die te complex is voor een groot publiek. Dat hoorde je op de albums die aan SAYA vooraf gingen en je hoorde het ook op het podium van Paradiso Noord.
Saya Gray en haar band kunnen in meerdere genres uit de voeten en schakelen moeiteloos tussen pop, r&b, funk, psychedelica, jazz, soul, metal, country, folk en wat eigenlijk niet. De muzikaliteit spat er van af en heel af en toe doet de Canadese muzikante wel wat denken aan Prince, die ongetwijfeld invloed heeft gehad op Saya Gray.
Waar Prince altijd een concert lang goed was, gaf Saya Gray wat mij betreft een concert met pieken en dalen. Naast onweerstaanbaar aanstekelijke songs verloor ze de popsong met een kop en een staart af en toe volledig uit het oog en sloeg ze de plank ook wel eens flink mis. De worstelingen met de techniek hielpen niet.
Saya Gray hoeft van mij niet te kiezen tussen blinkende pop en muziek vol experiment, maar het zou haar wel helpen. Haar set hinkt nu wat op twee gedachten en dat is wat mij betreft jammer. Met wat meer focus had Saya Gray een concert kunnen geven dat me eindeloos zou zijn bij gebleven. Nu was het een concert met een aantal geweldige momenten, maar was het af en toe ook rommelig en onnodig ongrijpbaar.
Dat Saya Gray een groot talent is en het verstandig is om haar in de gaten te houden is echter zeker. Over een jaartje in de grote zaal van Paradiso? Ik ben benieuwd. Erwin Zijleman