The LVR maakte een van de leukste platen van 2015, maar helaas had vrijwel niemand dat door omdat de plaat in december werd uitgebracht. Dit keer is de band wel op tijd met een plaat, maar helaas is het slechts een EP met zes nieuwe songs. Niet te lang om treuren, want de zes popliedjes van The LVE zijn zes popliedjes om zielsgelukkig van te worden. Zes popliedjes in de stijl van hun debuut, maar subtiel voorzien van een 80s en elektronica injectie. Ik hou nog steeds zielsveel van het debuut van The LVE en inmiddels hou ik ook van Heartbreak Hi, dat misschien nog wel meer dan het debuut doet uitzien naar veel en veel meer.
Het is een plaat die ik destijds met man en macht in een hokje probeerde te duwen, maar het lukte me niet. Ik hoorde op het debuut van The LVE elf nagenoeg perfecte popliedjes, die allemaal anders klonken.
Vaak hoorde ik flarden uit hoogtijdagen van de lo-fi, maar ik hoorde ook uitstapjes richting de gitaarlijnen van de dreampop, richting de melodieën van The Beatles of richting de donkere melancholie van Eels, maar hiermee was ik er nog lang niet.
Sinds de laatste dagen van 2015 kijk ik uit naar een nieuwe plaat van The LVE en na bijna drie jaar wachten is deze dan eindelijk verschenen. Bij een blik op de tracklist van de nieuwe plaat overheerste in eerste instantie de teleurstelling. Heartbreak Hi telt immers slechts zes songs en duurt maar 18 minuten, waarmee de nieuwe plaat van The LVE meer een EP dan een album is. De teleurstelling verdween echter als sneeuw voor de zon toen de nieuwe songs van de band uit Antwerpen uit de speakers kwamen.
Ook Heartbreak Hi bevat alleen maar nagenoeg perfecte popliedjes, zoals we die inmiddels van de band kennen. Nagenoeg perfect, want de songs van The LVE mogen ook voorzichtig rammelen, zij het wat minder dan op het debuut.
Ook veel van de andere ingrediënten die het debuut van The LVE zo aangenaam, nee onweerstaanbaar maakten zijn van de partij op Heartbreak Hi. De wonderschone gitaarlijnen, de avontuurlijk klinkende synths, de mooi bij elkaar passende stemmen van Gerrit Van Dyck en Sara Raes,de onderkoelde melancholie en vooral het goede gevoel voor popliedjes die de fantasie prikkelen, maar die ook zorgen voor zonnestralen in het hoofd en vlinders in de buik.
Heartbreak Hi borduurt deels voort op het zo geweldige debuut, maar de Vlaamse band legt ook andere accenten. Ik hoor dit keer net wat minder van Eels, wat meer soul en veel meer zwoele of op zijn minst warme klanken, die herinneringen oproepen aan de elektronica uit de jaren 80. Het zijn klanken die perfect passen bij het jaargetijde waar we opeens middenin zitten of het jaargetijde dat er aan komt.
Het is wederom zinloos om de muziek van The LVE in een hokje te duwen, want steeds doet de band weer dingen die je niet verwacht, waardoor je het ene moment midden in de jaren 80 zit en het volgende moment toch weer helemaal in het heden.
Het zijn zoals gezegd maar zes nieuwe songs van The LVE, maar wat zijn ze lekker. Ik neem EP’s meestal wat minder serieus dan albums, maar in een week dat de EP’s van Boygenius en The LVE me het meest gelukkig maken moet ik dat maar even vergeten. Ook de vraag of een EP in een jaarlijstje mag schuif ik nog maar even voor me uit, zodat ik alleen maar kan genieten van de zes sprankelende popliedjes die ons Nederlanders weer even heel jaloers maken op onze Zuiderburen. Erwin Zijleman
Heartbreak Hi van The LVE kan worden verkregen via de webshop van het nieuwe label van de band: https://www.gentlemenrecordings.com/product/the-lve-heartbreak-hi/.