Jason Molina is al ruim vijf jaar niet meer onder ons, maar zijn muziek is nog altijd relevant. Laat de deze week verschenen luxe editie van The Lioness uit 2000 uit de speakers komen en je hoort aardedonkere muziek, maar ook muziek van een bijzondere schoonheid en muziek die garant staat voor kippenvel, al is het maar vanwege de intense zang van Jason Molina. The Lioness liet in 2000 een wat voller Songs: Ohia geluid horen en het is een geluid dat bijna 19 jaar na dato nog steeds urgent klinkt. Geen muziek om heel vrolijk van te worden, maar ach wat is het nog altijd mooi en bijzonder.
In eerste instantie waren dit platen onder de naam Songs: Ohia, maar later volgden ook platen met de band Magnolia Electric Co., platen van projecten als Amalgamated Sons of Rest (met Will Oldham) en Falcon en platen onder zijn eigen naam.
Als ik terugkijk op het bewogen leven van Jason Molina zie ik een aardig stapeltje platen dat ik koester, met een duidelijke voorkeur voor de muziek die Jason Molina maakte onder de naam Songs: Ohia.
Songs: Ohia maakte uiteindelijk een stuk of tien platen, waarvan ik zeker de helft schaar onder het mooiste en meest intense dat in de jaren 90 en in het eerste decennium van de 21e eeuw is gemaakt. Tussen deze handvol Songs: Ohia platen is het lastig kiezen, al heb ik altijd een zwak gehad voor The Lioness uit 2000. Van deze plaat verscheen deze week een luxe editie onder de naam Love & Work: The Lioness Sessions, met niet alleen de originele plaat, maar ook flink wat restmateriaal dat na de sessies op de plank bleef liggen.
Songs: Ohia was feitelijk het alter ego van Jason Molina, maar de Amerikaanse muzikant maakte de platen van dit alter ego over het algemeen niet in zijn uppie. Voor The Lioness toog hij aan het einde van het vorige millennium naar het Schotse Glasgow, waar hij onder leiding van producer Andy Miller samenwerkte met onder andere Alasdair Roberts en leden van de Schotse band Arab Strab.
The Lioness klonk anders dan zijn directe voorgangers. Minder ingetogen, minder sober en ook wat minder Amerikaans. Toch is het ook een plaat die aansluit op de op dat moment in kleine kring geprezen voorgangers, al is het maar vanwege de voorkeur voor aardedonkere klanken en de bijzondere stem van Jason Molina.
The Lioness klinkt rauwer en voller dan de platen die Songs: Ohia tot op dat moment had gemaakt, maar ondanks het vollere geluid, waarin invloeden van Arab Strab nadrukkelijk doorklonken, is ook The Lioness een desolaat klinkende plaat, die de gevoelstemperatuur onmiddellijk tot onder het vriespunt doet dalen.
Het net wat uitbundigere instrumentarium bevalt mij bijzonder goed. Het maakt het geluid van Songs: Ohia net wat dynamischer, al staat het nog steeds volledig in dienst van de bijzondere zang van Jason Molina. De Amerikaanse muzikant beschikt over het zeldzame vermogen om je onmiddellijk te raken met zijn weemoedige zang en je mee te sleuren in zijn aardedonkere wereld.
Het was een tijd geleden dat ik naar de songs van The Lioness had geluisterd, maar direct toen de eerste noten uit de speakers kwamen, was ik weer in de ban van de unieke muziek van Jason Molina en van zijn indringende stem. Ik was eveneens in de ban van de wonderschone instrumentatie, waarin de gitaarlijnen van een unieke schoonheid zijn en het orgel zorgt voor een bijna sacrale sfeer. Songs: Ohia wordt meestal in hetzelfde hokje geduwd als Will Oldham en alle gedaanten waaronder hij muziek heeft gemaakt, maar op The Lioness hoor ik meer van Low, The Red House Painters en een band als Spain. De songs van het origineel zijn nog altijd prachtig en wat mij betreft indrukwekkender dan de outtakes op de bonusschijf, maar ook deze outtakes had ik niet willen missen.
Jason Molina is helaas niet meer, maar zijn muziek is nog springlevend en nog altijd relevant. The Lioness is bijna 19 jaar na de release nog altijd een donkere, indringende en bezwerende plaat. Het is een plaat die een donkere sluier over de dag legt, het is een plaat die vaak pijn doet, maar het is ook een plaat van grote schoonheid en intensiteit. Destijds niet in hele brede kring opgepikt, maar laten we hopen dat deze Songs: Ohia klassieker nu wel zijn weg vindt naar een grote groep muziekliefhebbers. Ik durf immers wel te beweren dat er dit jaar niet veel platen zijn verschenen met de intensiteit, bezweringskracht en schoonheid van een van de meesterwerken van Jason Molina. Erwin Zijleman
De muziek van Songs: Ohia is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://songsohia.bandcamp.com.