07 november 2018

Bob Dylan - More Blood, More Tracks: The Bootleg Series Volume 14

Bob Dylan duikt weer eens in zijn archief en haalt er dit keer veel moois uit, zeker voor de liefhebbers van zijn breakup plaat
De Bob Dylan fan die alles van de oude meester in huis wil hebben, moet ook dit keer weer diep in de buidel tasten voor de meest complete versie van het veertiende deel van The Bootleg Series, waarop dit keer Blood On The Tracks centraal staat. Ook met de compactere versie krijg je echter een aardig beeld van de eerste opname sessies van de plaat, die de uiteindelijke versie van Dylan’s Breakup plaat niet zouden halen. Nog net wat soberder dan de versies die het uiteindelijk wel haalden en hierdoor nog wat rauwer en emotievoller. Het origineel blijft de ware klassieker, maar ook deze versies had ik niet willen missen.


Bob Dylan’s The Bootleg Series is inmiddels aanbeland bij deel 14. De serie begon ooit zeer veelbelovend met een aantal zeer cruciale live-opnames, maar de afgelopen jaren worden de archieven van Bob Dylan wel erg uitgemolken en moeten we het vooral doen met heel veel alternatieve takes van de songs van zijn cruciale albums. 

Op deel 14, getiteld More Blood, More Tracks zijn we aanbeland bij het uit 1975 stammende Blood On The Tracks. De plaat is de geschiedenis ingegaan als Dylan’s breakup album en het is een album dat gemengde reacties oproept. 

Persoonlijk schaar ik Blood On The Tracks echter onder mijn favoriete Bob Dylan albums aller tijden en daarom was ik wel benieuwd naar deel 14 uit The Bootleg Series. Mijn liefde voor het album is overigens ook weer niet zo groot dat ik behoefte heb aan de meest uitgebreide versie van More Blood, More Tracks. 87 tracks en tot acht verschillende takes van dezelfde song ga ik in ieder geval niet uitzitten, maar ik heb me wel laten verleiden tot de 2LP versie, die van alle songs van de klassieker uit 1975 één alternatieve take bevat. Het feit dat op Spotify slechts een sampler met een selectie van de uitgebreide tracklist beschikbaar is gaf me een zetje in de rug. 

Dylan begon aan het eind van 1974 met het opnemen van zijn breakup plaat. De scheiding van zijn grote liefde Sara had er diep in gehakt bij de Amerikaanse singer-songwriter en kwam nog makkelijk aan de oppervlakte toen Bob Dylan samen met producer Phil Ramone een New Yorkse studio in dook. De ruwe en uiterst sobere tracks liepen over van pijn en melancholie. Precies wat je moet willen op een breakup album, maar Bob Dylan was niet tevreden met de rauwe en van een slechts zeer spaarzame instrumentatie voorziene tracks. 

Terwijl het vinyl al in grote getalen was geperst en de platenmaatschappij de plaat voor kerst in de winkels wilde hebben, ging Dylan opnieuw de studio in, dit keer in Minneapolis en met producer David Zimmerman. Samen met een aantal opgetrommelde muzikanten (die op de al gedrukte hoes niet werden genoemd) werden net iets voller klinkende versies van de songs opgenomen en deze kwamen uiteindelijk terecht op het in 1975 verschenen Blood On The Tracks. Via The Bootleg Series krijgen we nu alsnog toegang tot de opnamesessies in New York. Voor de complete sessies moet je diep in de buidel tasten, maar de 2LP (of 1cd) versie geven wat mij betreft ook een prima beeld van de eerste sessies. 

De songs van het origineel koester ik al vele jaren en dit blijven dan ook de songs van de klassieker Blood On The Tracks, maar ook de takes uit New York mogen er zijn. Net wat soberder en hierdoor ook wel wat rauwer en intenser. Net wat anders dan op het origineel, maar minstens even indrukwekkend en misschien nog wel emotioneler en weemoediger.

Het blijft allemaal een beetje geldklopperij, zeker omdat de boel niet op Spotify staat (al staat hier wel een sampler met een uur (!) muziek), het origineel er niet bij is gestopt en de uitgebreide versie wel heel veel van hetzelfde bevat, maar gezien de status van een van Dylan’s beste platen is het me het geld dit keer wel eens waard, al is het maar omdat dit soort muziek niet veel meer wordt gemaakt en zeker niet zo goed als op More Blood, More Tracks. Erwin Zijleman