12 november 2018

Charles Bradley - Black Velvet

Na zijn trieste dood moeten we het doen met restmateriaal van Charles Bradley, maar ook dat is bij vlagen zeer indrukwekkend
Ik wilde Black Velvet eigenlijk laten liggen en het houden bij de drie prachtplaten die Charles Bradley tijdens zijn leven maakte, maar ook het met restmateriaal gevulde Black Velvet is een goede en bij vlagen geweldige soulplaat, die je meedogenloos bij de strot grijpt. Ook Black Velvet laat een vintage soulgeluid horen met een soulzanger die niet had misstaan tussen de groten uit de jaren 60 en 70. Natuurlijk is het niet allemaal even goed, het is niet voor niets restmateriaal, maar de hoogtepunten op Black Velvet staan garant voor een dikke laag kippenvel. Charles Bradley wordt nog iedere dag gemist.


Charles Bradley had geen makkelijke jeugd. Hij groeide op in grote armoede in Brooklyn, New York, en bracht een groot deel van zijn tijd op straat door. Toen Charles Bradley 14 jaar was nam zijn zus hem (in 1962) mee naar een optreden van James Brown in het legendarische Apollo Theatre in Harlem. Vanaf dat moment wist Charles Bradley precies wat hij wilde met zijn leven: hij wilde een groot soulzanger worden. 

Er volgde een strijd die een aantal decennia zou duren. Charles Bradley verruilde het ene laagbetaalde baantje voor het andere en trad in zijn vrije tijd zo af en toe op. Van een carrière als soulzanger leek het niet meer te komen, tot hij bij toeval werd opgepikt door het soullabel Daptone Records, werd gekoppeld aan muzikant Thomas Brenneck en op zijn 62e dan eindelijk mocht debuteren als soulzanger met het uitstekende No Time For Dreaming. 

De geweldige soulstem van Charles Bradley kreeg eindelijk de waardering waar hij al zo lang van droomde en de soulmuziek had er een nieuwe held bij. Na No Time For Dreaming liet Charles Bradley op Victim Of Love uit 2013 en Changes uit 2016 horen dat hij nog veel beter kon, maar vervolgens sloeg het noodlot toe. Na de release van Changes werd kanker geconstateerd bij Charles Bradley en een jaar later overleed de soulzanger op pas 68-jarige leeftijd. 

Ruim een jaar na de dood van Charles Bradley en op de 70e verjaardag die hij nooit zou vieren, is Black Velvet verschenen. Ik was eigenlijk van plan om deze plaat met restmateriaal te laten liggen, maar uit mededogen met het sympathieke Daptone Records, dat met Charles Bradley en Sharon Jones haar beide vlaggenschepen verloor, ben ik toch gaan luisteren. 

Black Velvet is en blijft een verzameling restmateriaal en is over de hele linie niet zo goed als de vorige platen van Charles Bradley. Dat betekent echter niet dat er niets valt te genieten op de laatste plaat van de soulzanger die helaas even snel ging als hij gekomen was. Charles Bradley imponeert ook op Black Velvet met een soulstem die door de ziel snijdt. 

Zijn band zet een prachtig vintage soulgeluid neer en Charles Bradley zingt zoals de grote soulzangers uit de jaren 60 en 70 dat ooit deden. Black Velvet bevat in de vorm van Nirvana’s Stay Away en Neil Young's Heart Of Gold twee opvallende en wat mij betreft geslaagde covers en ook tussen de andere songs op de plaat zitten pareltjes, waaronder de vanuit de tenen komende afsluiter Victim Of Love. 

Black Velvet heeft ook zeker zijn mindere momenten, maar er staat zoveel moois tegenover dat de plaat de concurrentie met de meeste andere soulplaten van het moment makkelijk aan kan, hetgeen het unieke talent van Charles Bradley nog maar eens onderstreept. Charles Bradley heeft zich daarboven aangesloten bij vrijwel alle grote soulzangers en soulzangeressen, maar wordt hier nog steeds gemist. Erwin Zijleman

De muziek van Charles Bradley is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://charlesbradley.bandcamp.com/album/black-velvet.