Ponderosa - Moonlight Revival
Het uit Atlanta, Georgia, afkomstige Ponderosa heeft volgens AllMusic.com een “classic whiskey-soaked roadhouse sound”. Daarbij denk ik persoonlijk direct aan bands als Lynyrd Skynyrd en The Allman Brothers Band of aan het geluid op Southern Rock Opera van de Drive-By Truckers. Dit is inderdaad allemaal belangrijk vergelijkingsmateriaal, maar het is niet uitputtend. Ponderosa doet op haar debuut Moonlight Revival immers veel meer dan het reproduceren van het legendarische Southern rock geluid uit de vroege jaren 70. Moonlight Revival verkent niet alleen de archieven van de Southern rock, maar schuwt ook uitstapjes richting folk, blues en pure pop niet. Het zijn de laatste invloeden die de puristen waarschijnlijk zullen verjagen, maar voor een ieder die niet vies is van een beetje pop in zijn (roots)rock, valt er op het debuut van Ponderosa heel wat te genieten. De band bestaat uit een stel prima muzikanten, die het klassieke Southern Rock geluid moeiteloos kunnen reproduceren, maar ook in andere genres uit de voeten kunnen, waardoor Ponderosa net zo makkelijk verrast met stuwende rock als met bijna hitgevoelige pop. Het gitaarwerk is over de hele linie dik in orde, het orgeltje zeurt aangenaam door in je hoofd en de ritmesectie doet precies wat het moet doen. De aangename klanken op Moonlight Revival zijn bovendien steeds weer verpakt in songs die flink wat talent laten horen, waardoor de plaat eigenlijk geen zwakke momenten kent. Ster van de band is ongetwijfeld zanger Kalen Nash, die zich met zijn buitengewoon rauwe, bluesy en soulvolle strot wel eens zou kunnen gaan scharen onder de betere zangers in het genre. Omdat ook op de productie van Joe Chiccarelli (White Stripes, My Morning Jacket) helemaal niets valt aan te merken, knalt het debuut van Ponderosa uit de speakers en is een brede glimlach eigenlijk niet te onderdrukken. Waar de meeste Southern rock platen me na een half uurtje beginnen te vervelen, houdt Moonlight Revival door het toevoegen van andere invloeden de spanning gedurende de hele speelduur vast en is zelfs het nog eens van voren af aan beginnen geen overdaad. Net als bands als The Black Crowes en The Dirty Sweet gaat Ponderosa op sfeervolle wijze aan de haal met flink wat invloeden uit het verleden en maakt het hier vervolgens eigentijds klinkende popmuziek van. Amazon.com is ook zeer onder de indruk en heeft het debuut van Ponderosa direct in de eerste week van het nieuwe jaar al aangekondigd als één van de beste banddebuten van 2011. Voor een dergelijke uitspraak vind ik het wat vroeg en het is misschien ook wel net wat teveel eer voor Moonlight Revival, maar dat Ponderosa een bijzonder aangename en lekker afwisselende rootsrock plaat heeft gemaakt die voorlopig nog wel even mee kan met de lekkerste krenten uit de pop is absoluut zeker. Erwin Zijleman
Het uit Atlanta, Georgia, afkomstige Ponderosa heeft volgens AllMusic.com een “classic whiskey-soaked roadhouse sound”. Daarbij denk ik persoonlijk direct aan bands als Lynyrd Skynyrd en The Allman Brothers Band of aan het geluid op Southern Rock Opera van de Drive-By Truckers. Dit is inderdaad allemaal belangrijk vergelijkingsmateriaal, maar het is niet uitputtend. Ponderosa doet op haar debuut Moonlight Revival immers veel meer dan het reproduceren van het legendarische Southern rock geluid uit de vroege jaren 70. Moonlight Revival verkent niet alleen de archieven van de Southern rock, maar schuwt ook uitstapjes richting folk, blues en pure pop niet. Het zijn de laatste invloeden die de puristen waarschijnlijk zullen verjagen, maar voor een ieder die niet vies is van een beetje pop in zijn (roots)rock, valt er op het debuut van Ponderosa heel wat te genieten. De band bestaat uit een stel prima muzikanten, die het klassieke Southern Rock geluid moeiteloos kunnen reproduceren, maar ook in andere genres uit de voeten kunnen, waardoor Ponderosa net zo makkelijk verrast met stuwende rock als met bijna hitgevoelige pop. Het gitaarwerk is over de hele linie dik in orde, het orgeltje zeurt aangenaam door in je hoofd en de ritmesectie doet precies wat het moet doen. De aangename klanken op Moonlight Revival zijn bovendien steeds weer verpakt in songs die flink wat talent laten horen, waardoor de plaat eigenlijk geen zwakke momenten kent. Ster van de band is ongetwijfeld zanger Kalen Nash, die zich met zijn buitengewoon rauwe, bluesy en soulvolle strot wel eens zou kunnen gaan scharen onder de betere zangers in het genre. Omdat ook op de productie van Joe Chiccarelli (White Stripes, My Morning Jacket) helemaal niets valt aan te merken, knalt het debuut van Ponderosa uit de speakers en is een brede glimlach eigenlijk niet te onderdrukken. Waar de meeste Southern rock platen me na een half uurtje beginnen te vervelen, houdt Moonlight Revival door het toevoegen van andere invloeden de spanning gedurende de hele speelduur vast en is zelfs het nog eens van voren af aan beginnen geen overdaad. Net als bands als The Black Crowes en The Dirty Sweet gaat Ponderosa op sfeervolle wijze aan de haal met flink wat invloeden uit het verleden en maakt het hier vervolgens eigentijds klinkende popmuziek van. Amazon.com is ook zeer onder de indruk en heeft het debuut van Ponderosa direct in de eerste week van het nieuwe jaar al aangekondigd als één van de beste banddebuten van 2011. Voor een dergelijke uitspraak vind ik het wat vroeg en het is misschien ook wel net wat teveel eer voor Moonlight Revival, maar dat Ponderosa een bijzonder aangename en lekker afwisselende rootsrock plaat heeft gemaakt die voorlopig nog wel even mee kan met de lekkerste krenten uit de pop is absoluut zeker. Erwin Zijleman