EMA - Past Life Martyred Saints
EMA is het alter ego van de Amerikaanse muzikante Erika M. Anderson. Anderson speelde de afgelopen 15 jaar in cultbands als Amps For Christ en Gowns, bands die ik in mijn platenkast niet ben tegen gekomen, maar probeert het met het onlangs verschenen Past Life Martyred Saints voor het eerst in haar uppie. De plaat kan tot dusver rekenen op bijzonder lovende recensies en het hierin gebruikte vergelijkingsmateriaal liegt er niet om. Een muzikante die in één zin wordt vergeleken met Cat Power, Patti Smith en PJ Harvey kan bij voorbaat rekenen op mijn sympathie, maar zal ook de strijd aan moeten gaan met extreem hoge verwachtingen. Ik heb Past Life Martyred Saints inmiddels heel vaak gehoord en kan twee dingen concluderen: (1) mijn sympathie voor EMA heeft plaats gemaakt voor diepe bewondering en (2) mijn hoge verwachtingen zijn op alle fronten overtroffen. De sterkste wapens van EMA op haar solodebuut zijn haar puurheid en eerlijkheid. EMA doet niet aan kunstjes of trucjes maar zet op de plaat wat ze denkt of voelt. Past Life Martyred Saints is hierdoor een hele directe plaat zonder veel opsmuk. Een ieder die op basis van deze omschrijving een verstilde singer-songwriter plaat verwacht die genoeg heeft aan een paar snaren en een stem vol emotie komt echter bedrogen uit. EMA doet wat ze voelt of denkt, maar denkt of voelt steeds iets anders en geeft aan deze gevoelens en gedachten steeds een andere invulling. Past Life Martyred Saints bevat een aantal (lange) tracks die uiterst sober openen, maar uiteindelijk transformeren in vol klinkende songs vol gitaar feedback. EMA is in deze songs niet vies van een flinke portie noiserock, wat naast de hierboven genoemde namen ook de vergelijking oproept met een deel van het werk van Sonic Youth. Het constant schakelen tussen minimale middelen en stevig uitpakken geeft Past Life Martyred Saints een bijzondere dynamiek. Het is een dynamiek die deels wordt verkregen middels de inzet van gitaargeweld, maar ook gillende violen of juist een voorzichtig pompend orgeltje voorzien de songs van EMA zo nu en dan van in het oor springende accenten. Past Life Martyred Saints is een plaat vol invloeden uit het verleden, maar staat dankzij het unieke geluid met twee benen in het verleden. Al het hierboven genoemde vergelijkingsmateriaal doet er absoluut toe en ik wil er de naam van Anna Calvi nog graag aan toevoegen, maar Past Life Martyred Saints heeft uiteindelijk toch vooral een uniek geluid. Het solodebuut van EMA bevat nog wel wat mindere momenten, waardoor ik het geen onbetwist meesterwerk durf te noemen, maar over het algemeen genomen is de plaat zo goed dat ik EMA de paar schoonheidsfoutjes graag vergeef. Vrijwel iedereen is het er over eens dat 2011, ondanks het ontbreken van een substantieel aantal echt memorabele debuten, nu al een prachtig muziekjaar is. Het fraaie en originele debuut van EMA geeft dit al zo mooie muziekjaar alleen maar meer glans. Erwin Zijleman
EMA is het alter ego van de Amerikaanse muzikante Erika M. Anderson. Anderson speelde de afgelopen 15 jaar in cultbands als Amps For Christ en Gowns, bands die ik in mijn platenkast niet ben tegen gekomen, maar probeert het met het onlangs verschenen Past Life Martyred Saints voor het eerst in haar uppie. De plaat kan tot dusver rekenen op bijzonder lovende recensies en het hierin gebruikte vergelijkingsmateriaal liegt er niet om. Een muzikante die in één zin wordt vergeleken met Cat Power, Patti Smith en PJ Harvey kan bij voorbaat rekenen op mijn sympathie, maar zal ook de strijd aan moeten gaan met extreem hoge verwachtingen. Ik heb Past Life Martyred Saints inmiddels heel vaak gehoord en kan twee dingen concluderen: (1) mijn sympathie voor EMA heeft plaats gemaakt voor diepe bewondering en (2) mijn hoge verwachtingen zijn op alle fronten overtroffen. De sterkste wapens van EMA op haar solodebuut zijn haar puurheid en eerlijkheid. EMA doet niet aan kunstjes of trucjes maar zet op de plaat wat ze denkt of voelt. Past Life Martyred Saints is hierdoor een hele directe plaat zonder veel opsmuk. Een ieder die op basis van deze omschrijving een verstilde singer-songwriter plaat verwacht die genoeg heeft aan een paar snaren en een stem vol emotie komt echter bedrogen uit. EMA doet wat ze voelt of denkt, maar denkt of voelt steeds iets anders en geeft aan deze gevoelens en gedachten steeds een andere invulling. Past Life Martyred Saints bevat een aantal (lange) tracks die uiterst sober openen, maar uiteindelijk transformeren in vol klinkende songs vol gitaar feedback. EMA is in deze songs niet vies van een flinke portie noiserock, wat naast de hierboven genoemde namen ook de vergelijking oproept met een deel van het werk van Sonic Youth. Het constant schakelen tussen minimale middelen en stevig uitpakken geeft Past Life Martyred Saints een bijzondere dynamiek. Het is een dynamiek die deels wordt verkregen middels de inzet van gitaargeweld, maar ook gillende violen of juist een voorzichtig pompend orgeltje voorzien de songs van EMA zo nu en dan van in het oor springende accenten. Past Life Martyred Saints is een plaat vol invloeden uit het verleden, maar staat dankzij het unieke geluid met twee benen in het verleden. Al het hierboven genoemde vergelijkingsmateriaal doet er absoluut toe en ik wil er de naam van Anna Calvi nog graag aan toevoegen, maar Past Life Martyred Saints heeft uiteindelijk toch vooral een uniek geluid. Het solodebuut van EMA bevat nog wel wat mindere momenten, waardoor ik het geen onbetwist meesterwerk durf te noemen, maar over het algemeen genomen is de plaat zo goed dat ik EMA de paar schoonheidsfoutjes graag vergeef. Vrijwel iedereen is het er over eens dat 2011, ondanks het ontbreken van een substantieel aantal echt memorabele debuten, nu al een prachtig muziekjaar is. Het fraaie en originele debuut van EMA geeft dit al zo mooie muziekjaar alleen maar meer glans. Erwin Zijleman