Neil Young - A Treasure
De jaren 80 waren zeker niet de meest overtuigende jaren uit de carrière van Neil Young. Helemaal aan het eind van het decennium zou hij met Freedom een sterke plaat afleveren, maar alle andere platen die Neil Young gedurende de jaren 80 uitbracht waren matig tot zwak. Neil Young leefde in onmin met zijn platenmaatschappij en deed precies waar hij zelf zin in had, wat varieerde van country (Hawks & Doves, Old Ways), stevige rock (Re-ac-tor, Life) en elektronica (Trans) tot rockabilly (Everybody’s Rockin’), plastic 80s rock (Landing On Water) en rhythm & blues (This Note’s For You). Alleen in 1984 verscheen er geen plaat van de Canadees. Neil Young was in dat jaar, ook al weer tegen de zin van zijn platenmaatschappij, op tournee met een uit een stel ouwe country rotten bestaande band, The International Harvesters. De onlangs verschenen live-plaat A Treasure doet verslag van deze tour en blijkt verrassend goed. De toer volgde op waarschijnlijk de twee slechtste platen die Neil Young tijdens zijn carrière maakte (Trans en Everybody’s Rockin’), maar staat gelukkig ver van de elektronica van Trans en de rockabilly van Everybody’s Rockin’. Tijdens de tour met The International Harvesters, met onder andere de legendarische Spooner Oldham in de gelederen, stonden voor de afwisseling country en countryrock centraal. Waar Neil Young op zijn tijdens de jaren 80 uitgebrachte platen een matte en uitgebluste indruk maakte, had hij er op het podium duidelijk zin in. Geïnspireerd door een fantastisch spelende band klinkt Young op A Treasure buitengewoon gedreven. Op de plaat zul je tevergeefs zoeken naar de bekende tracks uit het rijke oeuvre van Neil Young. A Treasure bevat naast een tweetal bijna onherkenbare tracks van Re-ac-tor, een cover van Buffalo Springfield’s Flying On The Ground Is Wrong en twee tracks van het pas na de tour verschenen Old Ways, maar liefst vijf niet eerder uitgebrachte tracks. Het materiaal varieert van behoorlijk traditionele akoestische country tot de gruizige countryrock waarmee Neil Young gedurende zijn carrière wel vaker aan de haal ging. In muzikaal opzicht staat het als een huis en ook in vocaal opzicht heb ik er helemaal niets op aan te merken (wat ook wel eens anders is bij Neil Young). De uren die Neil Young gedurende de jaren 80 in de studio doorbracht moeten een ware martelgang zijn geweest, maar op het podium klinkt hij gedreven en bevrijd. Neil Young heeft de afgelopen in het kader van het Archives project al meerdere liveplaten uitgebracht en ze zijn eigenlijk allemaal beter dan de reguliere live-platen uit zijn oeuvre (waarvan alleen Live Rust echt goed is). A Treasure doet niet onder voor de andere platen in de serie en laat voor de afwisseling eens horen dat Neil Young tijdens de jaren 80 ook muziek maakte die er wel toe deed. A Treasure leek me op voorhand een wat pretentieuze titel voor een plaat, maar inmiddels kan ik alleen maar concluderen dat het een vlag is die de lading volledig dekt. Erwin Zijleman
De jaren 80 waren zeker niet de meest overtuigende jaren uit de carrière van Neil Young. Helemaal aan het eind van het decennium zou hij met Freedom een sterke plaat afleveren, maar alle andere platen die Neil Young gedurende de jaren 80 uitbracht waren matig tot zwak. Neil Young leefde in onmin met zijn platenmaatschappij en deed precies waar hij zelf zin in had, wat varieerde van country (Hawks & Doves, Old Ways), stevige rock (Re-ac-tor, Life) en elektronica (Trans) tot rockabilly (Everybody’s Rockin’), plastic 80s rock (Landing On Water) en rhythm & blues (This Note’s For You). Alleen in 1984 verscheen er geen plaat van de Canadees. Neil Young was in dat jaar, ook al weer tegen de zin van zijn platenmaatschappij, op tournee met een uit een stel ouwe country rotten bestaande band, The International Harvesters. De onlangs verschenen live-plaat A Treasure doet verslag van deze tour en blijkt verrassend goed. De toer volgde op waarschijnlijk de twee slechtste platen die Neil Young tijdens zijn carrière maakte (Trans en Everybody’s Rockin’), maar staat gelukkig ver van de elektronica van Trans en de rockabilly van Everybody’s Rockin’. Tijdens de tour met The International Harvesters, met onder andere de legendarische Spooner Oldham in de gelederen, stonden voor de afwisseling country en countryrock centraal. Waar Neil Young op zijn tijdens de jaren 80 uitgebrachte platen een matte en uitgebluste indruk maakte, had hij er op het podium duidelijk zin in. Geïnspireerd door een fantastisch spelende band klinkt Young op A Treasure buitengewoon gedreven. Op de plaat zul je tevergeefs zoeken naar de bekende tracks uit het rijke oeuvre van Neil Young. A Treasure bevat naast een tweetal bijna onherkenbare tracks van Re-ac-tor, een cover van Buffalo Springfield’s Flying On The Ground Is Wrong en twee tracks van het pas na de tour verschenen Old Ways, maar liefst vijf niet eerder uitgebrachte tracks. Het materiaal varieert van behoorlijk traditionele akoestische country tot de gruizige countryrock waarmee Neil Young gedurende zijn carrière wel vaker aan de haal ging. In muzikaal opzicht staat het als een huis en ook in vocaal opzicht heb ik er helemaal niets op aan te merken (wat ook wel eens anders is bij Neil Young). De uren die Neil Young gedurende de jaren 80 in de studio doorbracht moeten een ware martelgang zijn geweest, maar op het podium klinkt hij gedreven en bevrijd. Neil Young heeft de afgelopen in het kader van het Archives project al meerdere liveplaten uitgebracht en ze zijn eigenlijk allemaal beter dan de reguliere live-platen uit zijn oeuvre (waarvan alleen Live Rust echt goed is). A Treasure doet niet onder voor de andere platen in de serie en laat voor de afwisseling eens horen dat Neil Young tijdens de jaren 80 ook muziek maakte die er wel toe deed. A Treasure leek me op voorhand een wat pretentieuze titel voor een plaat, maar inmiddels kan ik alleen maar concluderen dat het een vlag is die de lading volledig dekt. Erwin Zijleman