Dennis 'Denvis' Grotenhuis maakte vanaf het eind van de jaren 90 Eindhoven en steeds verder uitdijende omstreken onveilig met zijn band The Spades. In 2006 dook hij voor het eerst op met een nieuwe band en leverde hij het verrassend sterke Comin’ Home af; de zesde release op het prachtige Nederlandse label Rosa Records, dat uiteindelijk helaas slechts 14 releases mee ging. Na Comin’ Home ben ik Denvis eerlijk gezegd weer uit het oog verloren, maar onlangs plofte Corazón van Denvis & The Real Deal op de mat. Bij de titel van de plaat moest ik op één of andere manier onmiddellijk aan Willy Deville denken en dat is ook de eerste associatie die ik had bij het horen van de muziek op de nieuwe plaat van Denvis en zijn band. In de openingstrack, die me overigens ook wel wat aan Kid Creole & The Coconuts (wie kent ze nog?) doet denken, horen we een moddervette blazerssectie aan het werk. De toon lijkt meteen gezet, maar Corazón schiet in de tracks die volgen vooral hele andere kanten op. Denvis was op Comin’ Home al een meester in het verwerken van invloeden uit alle uithoeken van de Amerikaanse rootsmuziek, maar gaat op Corazón nog een stuk verder. Vanaf de dampende rhythm & blues van de openingstrack nemen Denvis & The Real Deal je mee op een muzikale ontdekkingsreis die begint bij Amerikaanse soul, rock ’n roll en country-noir en eindigt bij nachtclub jazz, Ierse folk en zelfs Hawaiiaanse klanken. Er zijn niet veel muzikanten die weg komen met zo’n grote diversiteit aan invloeden, maar Denvis & The Real Deal slagen er in om een plaat af te leveren die klinkt als een muzikale wereldreis in plaats van een serie onsamenhangende stedentrips. Corazón bevat een serie sterke songs, die zowel in muzikaal als in vocaal opzicht staan als een huis, maar de kracht van de plaat is uiteindelijk toch vooral dat het allemaal zo puur en oprecht klinkt. Het is makkelijk om te zeggen dat songs uit het hart komen, maar als Denvis het zegt geloof ik het ook. Hoewel ik op muzikaal opzicht duidelijk mijn voorkeuren heb, kan ik maar lastig kiezen tussen de songs op Corazón. De opgewekte muziek waarmee de plaat opent is me net zo dierbaar als de meer ingetogen en hele wat melancholiekere songs en zelfs van de dromerige soundscapes aan het eind van de plaat kan ik chocola maken. Het energieke live-geluid van de plaat draagt flink bij aan de aanstekelijk, impact en aantrekkelijkheid van Corazón, maar gaat geen moment ten koste van de kwaliteit. Op basis van Comin’ Home wist ik al dat Denvis en zijn band van vele markten thuis zijn, maar Corazón laat op alle terreinen flinke groei horen. Het maakt van Corazón een plaat die in rootskringen en ver daar buiten voor flink wat luisterplezier zal zorgen. Ga dat horen. Erwin Zijleman
