De uit het Britse Sunderland afkomstige band Field Music maakte de afgelopen zeven jaar al drie bescheiden meesterwerken. Het zijn platen die de band de bijnaam “The Beatles van de jaren 00” heeft opgeleverd, maar desondanks heeft de nieuwe plaat van de band, het vorige maand verschenen Plumb, veel te weinig aandacht gekregen. Zelf ben ik ook vrij laat met mijn recensie van de vierde plaat van Field Music. Dat heeft niet zoveel te maken met de kwaliteit van de plaat, maar meer met het feit dat de muziek van Field Music tijd vraagt. Veel tijd wat mij betreft. De muziek van Field Music heeft ook op Plumb inderdaad wel wat raakvlakken met die van The Beatles, maar bevat ook 1001 invloeden die het werk van The Beatles nooit hebben gehaald. Net als bands als XTC, 10CC en het door NU.nl zeer terecht van stal gehaalde Split Enz, begint de muziek van Field Music bij het erfgoed van The Beatles maar schiet het vervolgens alle kanten op. Op Plumb voegt Field Music met name invloeden uit de progrock toe aan haar muziek en deze behoorlijk bombastische klanken passen opvallend goed bij de inventieve popsongs van de band. Net als XTC beperkt Field Music zich niet tot het maken van perfecte popliedjes. Plumb bevat 15 songs en duurt desondanks maar net een half uur. Al deze songs lopen ook nog eens over van de goede ideeën, waarbij net zo makkelijk invloeden van The Beatles worden verwerkt als invloeden uit de bijna tegenpolen progrock en funk. Plumb Music is door de grote hoeveelheid songs, het imposante aantal invloeden en de bijna ongekende hoeveelheid verrassende wendingen en tempo wisselingen geen hele makkelijke plaat en zeker geen plaat die zal zorgen voor veel airplay of zelfs succes in de singles lijsten. Desondanks is Plumb een plaat die vrij makkelijk overtuigt. Zelfs als je nog geen grip hebt op de plaat, liggen de meeste songs erg lekker in het gehoor. Wanneer je wel grip hebt gekregen op de vierde plaat van Field Music, is Plumb nog veel beter. Field Music kent ook op Plumb weer zijn klassiekers, maar geeft hier vervolgens een geheel eigen draai aan. Deze draai is weer anders dan op de vorige drie platen van het stel, waardoor ook Plumb het predicaat meesterwerk weer verdient. Net als bij XTC zal het nog wel even duren voordat het oeuvre van Field Music op de juiste waarde wordt geschat, maar zelf ben ik er inmiddels wel uit. Field Music maakt inmiddels een jaar of zeven muziek van een ongekend hoog niveau en behoort zonder enige twijfel tot de beste eigenzinnige Britse bands van het moment. Heel makkelijk is het misschien niet, maar wat valt er veel te genieten als je een beetje energie in deze plaat steekt. Erwin Zijleman
