De vandaag op 63-jarige leeftijd overleden Donna Summer verdient wat mij betreft daarboven een plekje tussen de allergrootsten uit de geschiedenis van de popmuziek, maar wat heeft ze tijdens haar aardse bestaan een merkwaardige staat van dienst opgebouwd. Het Nederlandse publiek zag haar voor het eerst in actie in het legendarische tv programma Van Oekel's Discohoek in de eerste helft van de jaren 70. Terwijl Dolf Brouwers het programma op geheel eigen wijze vol kletste en zijn assistent Evert van der Pik onzinnige telefoongesprekken voerde of zijn fietstas vol kotste, zong Donna Summer onverstoorbaar haar eerste single The Hostage. Voor The Hostage werkte Donna Summer voor het eerst samen met producer Giorgio Moroder en dat bleek een gouden greep. Donna Summer maakte met Moroder een aantal intrigerende platen waarop op dat moment fonkelnieuwe elektronica werd gecombineerd met de prachtige soulvolle stem van Donna Summer en tracks van ruim een kwartier niet werden geschuwd. Het leverde Donna Summer een aantal wereldhits op waaronder naast The Hostage ook Love To Love You Baby en I Feel Love; stuk voor stuk songs die de tand des tijd prima hebben doorstaan. Donna Summer, die tot op dat moment een jaar of tien met weinig succes had gefigureerd in Europese musicals, was opeens een wereldster die de bijnaam The Queen Of Disco afdwong en jaren met veel succes wist uit te buiten. Aan het eind van de jaren 70 koos Summer voor een andere weg en werd disco verruild voor pop en rock met invloeden uit de soul. Ook deze periode was bijzonder succesvol en leverde Donna Summer nog een aantal wereldhits op, waaronder Hot Stuff, Bad Girls, MacArthur Park en Last Dance. Summer tekende vervolgens een miljoenencontract voor het op dat moment net opgerichte Geffen label, maar succes bleef dit keer uit. Nadat ook een hernieuwde samenwerking met Giorgio Moroder geen succes had gebracht, koos Summer in de tweede helft van de jaren 80 voor een korte samenwerking met de Britse wegwerppop producenten Stock, Aitken en Waterman. Het leverde haar na lange tijd weer een hit op, maar Summer verspeelde met deze stap ook flink wat krediet bij de serieuze muziekliefhebbers en kon een plekje tussen de grote soulzangeressen definitief vergeten. De afgelopen twintig jaar maakte Donna Summer nog met enige regelmaat platen, maar grote successen bleven uit. Wel kreeg de zangeres, die met name tijdens de jaren 70 de disco en de popmuziek met invloeden uit de zwarte muziek op de kaart zette, in brede kring alsnog waardering voor haar werk. Ik heb zelf alleen Love To Love You Baby uit 1975 in de kast staan en moet zeggen dat het nog altijd een intrigerende plaat is van een groot zangeres. Als Donna Summer aan het begin van de jaren 70 had gekozen voor de soul was ze inmiddels al lang doorgedrongen tot de eregalerij van de allergrootste soulzangeressen. Nu moet ze het doen met het predicaat The Queen Of Disco. Ook niet gek voor iemand die ooit moest figureren in Van Oekel's Discohoek. Ik hoop stiekem dat Donna Summer daarboven in ambiance terecht komt die haar geweldige stem meer recht doet. Erwin Zijleman
