Paul McCartney & Linda McCartney - Ram, Special Edition

Na het bericht over The Beatles zonnebrillenactie (zie hieronder) kan ik eigenlijk alleen maar op de proppen komen met muziek van de Fab Four. Nu is er met betrekking tot de muziek van The Beatles op het moment helaas weinig interessants te melden, maar solowerk van Paul McCartney is natuurlijk een uitstekend alternatief. Eerder deze maand verscheen één van McCartney’s meesterwerken in een aantal nieuwe versies. Ram, want daar gaat het om, is verkrijgbaar in een mooi opgepoetste versie op cd, in een luxe versie met bonus-disc, op prachtig vinyl of in een hele luxe versie met boek, extra bonus-cd’s en een DVD. McCartney fans met een goedgevulde beurs of muziekliefhebbers die hun vakantiegeld nog niet hebben uitgegeven, kiezen voor de laatste versie. Deze bevat naast de geremasterde versie van Ram en de cd met niet eerder verschenen bonus materiaal, een DVD met beeldmateriaal, een mono-versie van het album en de instrumentale versie van Ram, die McCartney ooit onder het pseudoniem Percy Thrillington uitgaf. Met name de laatste opnamen zijn behoorlijk zeldzaam en zeker interessant, maar de geremasterde versie van Ram vind ik toch met afstand het meest aansprekende onderdeel van de box en deze is in zijn uppie uiteraard voorzien van een veel vriendelijker prijskaartje. Ram verscheen in 1971 en is de tweede soloplaat van Paul McCartney (de in 1967 verschenen filmsoundtrack The Family Way tel ik maar even niet mee).  Omdat zijn vooral uit huisvlijt bestaande debuut McCartney een maand voor het slotakkoord van The Beatles (Let It Be) verscheen, moet Ram worden gezien als het eerste McCartney solowerk in het post-Beatles tijdperk. De plaat moest destijds concurreren met de opvallend succesvolle singles van Ringo Starr en met de direct tot meesterwerken uitgeroepen platen van George Harrison (All Things Must Pass) en John Lennon (Plastic Ono Band). Omdat McCartney zijn vrouw Linda een flink deel van de credits voor Ram gaf en hij door velen verantwoordelijk werd gehouden voor het uit elkaar vallen van The Beatles, werd Ram niet zo warm onthaald als de platen van zijn voormalige collega Beatles. Daar was in het voorjaar van 1971 misschien wel iets voor te zeggen, maar wanneer ik de platen van Ringo Starr, George Harrison, John Lennon en Paul McCartney uit het betreffende jaar nu naast elkaar leg, kies ik zonder ook maar enige twijfel voor Ram. Ram laat immers, nog veel meer dan McCartney, horen wat een briljant songwriter Paul McCartney is. Op het eerste gehoor lijken het songs die McCartney op een namiddag bij zijn boerderij in elkaar heeft geknutseld, maar neem wat meer tijd voor Ram en het blijken stuk voor stuk ruwe diamanten die zich eenvoudig laten slijpen. Op Ram hoor je eigenlijk alle kanten van Paul McCartney, en Linda McCartney, want de muze van Paul levert absoluut een substantiële bijdrage aan deze plaat. Ram bevat een aantal wat stevigere rocksongs, een aantal lastig te doorgronden en wat langere tracks en een aantal bijna achteloze Paul McCartney popsongs. Stuk voor stuk songs van wereldklasse zoals alleen McCartney ze kan maken. Ook de bonus-disc heeft overigens zijn momenten, dus die zou ik er maar bij nemen. Ik vind persoonlijk dat Paul McCartney na Ram nooit meer een plaat heeft gemaakt die zo goed en vooral zo consistent is als Ram. Met zijn laatste plaat kan ik maar heel weinig en ik zet daarom Ram nog maar eens op. Het is iets dat absoluut navolging verdient, want platen als Ram zijn in de geschiedenis van de popmuziek heel erg zeldzaam. Erwin Zijleman