Sweet Billy Pilgrim is een band uit Londen, die met haar in 2009 verschenen tweede plaat Twice Born Men bijzonder warm werd onthaald door de gerenommeerde Britse muziekpers, die de plaat uiteindelijk zelfs schaarde onder de beste platen van het betreffende jaar. Ook op deze BLOG, die destijds nog in de kinderschoenen stond, kwam ik overigens superlatieven te kort bij de bespreking van de plaat. Vorige maand verscheen Crown And Treaty en ook de nieuwe plaat van Sweet Billy Pilgrim kon in Engeland rekenen op bijzonder positieve recensies. Helaas is het al weer snel stil geworden rond de nieuwe plaat van Billy Pilgrim en heb ik er in Nederland nog nauwelijks iets over gelezen. Hierdoor dreigde de plaat bij mij onder te sneeuwen, maar gelukkig is dit niet gebeurd. Crown And Treaty is immers minstens net zo goed als Twice Born Men en iedereen die deze plaat kent weet wat dit betekent. Ook op Crown And Treaty maakt de band rond de Nederlander (!) Tim Elsenburg weer muziek die slecht zal vallen bij een ieder die muziek direct in een hokje wil proppen. Sweet Billy Pilgrim laat zich immers niet beperken door genres en verwerkt er op Crown And Treaty nog een stuk meer dan op Twice Born Men. Invloeden uit de Britse folk staan weliswaar centraal in de muziek van Sweet Billy Pilgrim, maar hiernaast zijn ook invloeden uit nauwelijks vergelijkbare genres als alt-country, post-rock, progrock, minimal music, elektronica en avant garde hoorbaar. Dat klinkt als zware kost. Ik ga zeker niet beweren dat de muziek van Sweet Billy Pilgrim heel erg toegankelijk is, maar zo ontoegankelijk als het bovenstaande lijstje met genres suggereert is het zeker niet. De muziek van Sweet Billy Pilgrim wordt in recensies vooral vergeleken met die van Bon Iver. Daar zit wel wat in, maar uiteindelijk is de muziek van Sweet Billy Pilgrim toch een stuk veelzijdiger en avontuurlijk dan die van Bon Iver. Het doet me persoonlijk misschien nog wel meer denken aan de muziek van David Sylvian, op wiens label Twice Born Men werd uitgebracht, maar ook de vergelijking met de experimentele slotakkoorden van Talk Talk (Spirit Of Eden en Laughing Stock) en de muziek van onder andere The Blue Nile, Brian Eno, Michael Nyman, Mark Eitzel en hier en daar zelfs John Martyn is op zijn plaats, terwijl de muziek van Sweet Billy Pilgrim dankzij zijn experimenteerdrift in relatie tot relatief toegankelijke muziek ook herinnert aan de beste dagen van Wilco of Elbow. Crown And Treaty is een mooie stemmige plaat die bol staat van de verrassende wendingen, maar desondanks klinkt de plaat nergens gekunsteld. Ondanks de zeer uiteenlopende instrumentatie (waarin met name de blazers weer opvallen), de veelheid aan genres en de hoge spanningsbogen is Crown And Treaty ook een plaat waarbij je lekker onderuit kunt zakken, bijvoorbeeld wanneer de band betovert met bijzonder fraaie harmonieën en dat is knap. Sweet Billy Pilgrim verdiende op basis van Twice Born Men al een plekje tussen de smaakmakers in de categorie eigenzinnige popmuziek en doet met Crown And Treaty een nog krachtigere poging om dit plekje af te dwingen. De kans dat dit gaat lukken lijkt me helaas niet zo groot, maar dat liefhebbers van stemmige popmuziek met heel veel inhoud zichzelf enorm te kort doen wanneer ze deze prachtplaat laten liggen is absoluut zeker. Erwin Zijleman
