De Amerikaanse (slide)gitarist Sonny Landreth speelde jaren lang met de groten der aarde (onder wie John Hiatt), voor hij in 2000 doorbrak met het uitstekende Levee Town. Op Levee Town, dat afwisselend aan John Hiatt, Robbie Robertson en Daniel Lanois deed denken, liet Sonny Landreth voor het eerst horen dat hij niet alleen een briljant gitarist is, maar ook een begenadigd zanger en bijzonder getalenteerd songwriter. Deze capaciteiten kwamen terug op vrijwel alle soloplaten die Sonny Landreth sinds Levee Town heeft gemaakt, waardoor de muzikant uit Louisiana inmiddels een fraai oeuvre heeft opgebouwd. Op de platen die Sonny Landreth heeft gemaakt put hij rijkelijk uit de archieven van alle soorten muziek die hun oorsprong hebben in het Zuiden van de Verenigde Staten. De mix van blues, Zydeco, swamprock, Cajun en Southern rock is daarom zo langzamerhand wel bekend, maar smaakt nog altijd naar meer. Dat meer krijgen we maar ten dele op Sonny Landreth’s nieuwe plaat Elemental Journey, want dit is een hele vreemde eend binnen het oeuvre van de Amerikaan. Elemental Journey is een volledig instrumentale plaat, waarop het veelkleurige gitaarspel van Sonny Landreth centraal staat en ter verdere inkleuring naast een degelijke ritmesectie de nodige strijkers opduiken. Landreth blijft op Elemental Journey een deel van de genres waarin hij normaal gesproken opereert trouw, maar voegt er ook flink wat genres aan toe. Elemental Journey is niet vies van blues of Southern Rock, maar pakt hiernaast net zo makkelijk progrock, klassieke muziek of reggae aan. Mijn verwachtingen met betrekking tot deze plaat waren niet heel hoog, want als ik heel eerlijk ben leek een instrumentale gitaarplaat me behoorlijk slaapverwekkend. Elemental Journey heeft me echter langzaam maar zeker toch weten te overtuigen. Dat er op Elemental Journey briljant gemusiceerd wordt is heel snel duidelijk. Sonny Landreth behoort tot de betere gitaristen die momenteel op deze aardbol rond lopen en ook de ritmesectie en de ingerukte strijkers kunnen er wat van. Elemental Journey wordt echter pas echt een goede plaat wanneer de songs blijven hangen en wanneer je voor het eerst concludeert dat je de vocalen eigenlijk niet mist. Sonny Landreth tovert zoveel verschillende klanken uit zijn gitaar dat de verveling geen moment toeslaat en de oorspronkelijke scepsis langzaam maar zeker plaats maakt voor diepe bewondering. Elemental Journey is vervolgens een plaat die steeds vaker in de cd speler verdwijnt en steeds aangenamer vermaakt en intrigeert. Erwin Zijleman
