Ik bewonder Aimee Mann al sinds de tijd dat ze de band 'Til Tuesday aanvoerde. Deze zwaar onderschatte Amerikaanse band maakte in de tweede helft van de jaren 80 drie platen, waarvan er twee van een bijzonder hoog niveau waren (Welcome Home uit 1986 en Everything’s Different Now uit 1988). Door contractuele beslommeringen duurde het na het uit elkaar vallen van 'Til Tuesday enkele jaren voordat Aimee Mann haar eerste soloplaat kon uitbrengen, maar het in 1993 verschenen Whatever was direct prachtig en wat mij betreft nog beter dan de al zo overtuigende platen van 'Til Tuesday. Omdat commercieel succes uitbleef en opvolger I’m With Stupid (1995) helaas net wat minder sterk was, leek de solocarrière van Aimee Mann halverwege de jaren 90 te stranden, maar in 2000 keerde ze terug met het in eerste instantie in eigen beheer uitgebrachte Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo. Bachelor No. 2 behoort tot mijn favoriete platen aller tijden en is als je het mij vraagt in alle opzichten een klassieker. De drie reguliere platen die volgden (de live-plaat en de kerstplaat reken ik maar even niet mee), waren niet veel minder dan Bachelor No. 2, al misten ze misschien de pure magie van deze plaat. Van deze drie platen was het in 2008 verschenen @#%&*! Smilers wat mij betreft de beste en het is dan ook jammer dat het na deze plaat vier lange jaren stil is gebleven rond Aimee Mann. Met Charmer pakt de Amerikaanse singer-songwriter de draad gelukkig weer op en dit doet ze met een plaat die wederom van een ongekend hoog niveau is. De muziek van Aimee Mann is de afgelopen 12 jaar eigenlijk nauwelijks veranderd. Ook op Charmer maakt Aimee Mann weer popmuziek die stevig is geïnspireerd door de grote singer-songwriters uit de jaren 70 (van wie ik in ieder geval Elton John en Harry Nilsson wil noemen). De songs van Aimee Mann vallen op door mooie harmonieën, aanstekelijke refreinen, een lekker volle instrumentatie waarin de gitaren domineren en natuurlijk haar uit duizenden herkenbare stemgeluid. Het is een wat nasaal stemgeluid dat niet door iedereen wordt gewaardeerd, maar zelf smelt ik nog altijd onmiddellijk wanneer ik de stem van Aimee Mann hoor. De songs van Aimee Mann maken niet alleen onmiddellijk indruk, maar blijven bovendien aangenaam hangen en laten ook nog eens nieuwe dingen horen bij iedere volgende luisterbeurt. Het zijn popsongs waarvoor ooit eens het predicaat "perfecte popsong" is uitgevonden. Aimee Mann beheerst het schrijven van deze perfecte popsongs nog altijd tot in de perfectie en levert met Charmer niet alleen haar zevende prachtplaat af maar bovendien haar beste sinds het nauwelijks te evenaren Bachelor No. 2. Voor mij als Aimee Mann fan van het eerste uur is ook dit weer een jaarlijstjes plaat, maar ik denk dat dit geldt voor vrijwel iedere liefhebber van vrouwelijke singer-songwriters. Erwin Zijleman
