Mount Moriah - Miracle Temple

Mount Moriah debuteerde een jaar of twee geleden met een titelloos debuut, dat misschien nog niet volledig overtuigde maar zeker naar meer smaakte. Met haar nieuwe plaat maakt de band uit North Carolina een enorme sprong en levert het een plaat af die zomaar kan uitgroeien tot de betere platen van 2013, zeker voor liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek. De belangrijkste troef van de band is zangeres Heather McEntire, die zowel lieflijk als rauw kan klinken; een zeldzame kwaliteit. Mount Moriah maakt rootsmuziek met vooral invloeden uit de folk, blues en country, maar het is rootsmuziek die rauwer klinkt dan we van de meeste bands in dit genre gewend zijn. Dat is op zich niet zo bijzonder, maar Mount Moriah slaagt er ook in om ruw en ongepolijst te klinken als het behoorlijk ingetogen of zelfs bijna verstilde muziek maakt en dat hoor ik toch niet al te vaak. Miracle Temple deed me in eerste instantie afwisselend denken aan Cowboy Junkies (vanwege de stemmige instrumentatie en de fluisterzang) en Mazzy Star (vanwege de gruizige gitaren en de verleidelijke zang), maar inmiddels duiken ook de namen van 10,000 Maniacs (wederom de zang en hiernaast de emotie), The Low Anthem (de songstructuren) en Lucinda Williams (de rauwheid en doorleving) met enige regelmaat op. Het zijn namen die gezelschap krijgen van steeds meer namen uit de geschiedenis van de Amerikaanse popmuziek (variërend van Dolly Parton en Carole King tot Neil Young & Crazy Horse en The Sadies), want Mount Moriah kent haar klassiekers. De band doet vervolgens haar eigen ding met al deze klassiekers en is hierbij niet bang voor flink wat variatie. Miracle Temple schiet hierdoor meerdere kanten op en citeert afwisselend uit de country, blues, folk, soul, gospel, rootsrock en Southern rock. Miracle Temple is desondanks een bijzonder evenwichtige plaat met ondanks alle variatie vooral constante factoren. In vrijwel alle songs valt het lekker gruizige gitaarwerk op, maar de meeste aandacht wordt steeds getrokken door de prachtige stem van Heather McEntire. Het is een stem die in meerdere genres uitstekend uit de voeten kan (van pure country tot gruizige rock), maar zo mooi als in het geluid van Mount Moriah zal het waarschijnlijk niet vaak klinken. Het blijft lastig om goed te omschrijven wat het geluid van Mount Moriah zo bijzonder maakt, want de band doet op zich geen dingen die niet eerder gedaan zijn, maar ga luisteren naar deze plaat en je hoort direct dat er op Miracle Temple iets heel bijzonders gebeurt. Vanaf de eerste keer dat ik Miracle Temple beluisterde was ik fan van Mount Moriah, maar ik zag toen nog niet aankomen dat de band uit North Carolina tot zulke grote hoogten zou stijgen. Miracle Temple heeft met bekende middelen een plaat gemaakt die iets toe weet te voegen aan alles wat er al is. Razend knap als je het mij vraagt en ook nog eens van een betoverende schoonheid. Erwin Zijleman