Amel Larrieux - Ice Cream Everyday
Ik ben zeker geen liefhebber van R&B, maar de platen van de in de Verenigde Staten populaire maar in Nederland volslagen onbekende Amel Larrieux, kon ik tot dusver altijd wel waarderen. Dat is niet zo gek, want in tegenstelling tot bij de meeste andere R&B zangeressen draait het bij Amel Larrieux niet in de eerste plaats om de borsten en de billen, maar om de stem. Bravebird uit 2004 is een plaat die de R&B naar een hoger plan tilde en verrijkte met invloeden uit heel veel genres, waaronder veel jazz, maar helaas werd het niet de standaard voor het genre. Persoonlijk vond ik het overigens geen R&B plaat, maar het stickertje zat er op. Een plekje op deze BLOG heeft Amel Larrieux tot dusver niet weten te bereiken, want de zangeres uit New York was de afgelopen zes jaar niet zichtbaar actief, maar met Ice Cream Everyday is Amel Larrieux gelukkig weer terug. In zes jaar kan er veel veranderen en dat gaat ook op voor de muziek van de Amerikaanse. Op haar laatste wapenfeit, Lovely Standards uit 2007, stelde Amel Larrieux nog wat teleur met lome en weinig geïnspireerd klinkende covers van jazz standards, maar op Ice Cream Everyday pakt ze uit met een mengelmoes van stijlen die nog indrukwekkender en veelkleuriger is dan de platen waarmee Larrieux al weer meer dan tien jaar geleden voor het eerst de aandacht trok. Ice Cream Everyday ontsnapt niet aan de vergelijking met de muziek van die andere muzikante die ten onrechte het predicaat R&B krijgt opgeplakt, Janelle Monáe, maar het is een vergelijking die maar in beperkte mate op gaat. Er zijn meerdere redenen om verliefd te worden op Ice Cream Everyday van Amel Larrieux. Natuurlijk is er de geweldige stem, die soul combineert met pop en die zowel zwoel en broeierig als aanstekelijk en lichtvoetig klinkt. De prachtige stem van Amel Larrieux wordt op Ice Cream Everyday gecombineerd met een lekker vol klinkend geluid, dat ruimte biedt aan een flink aantal genres. Ice Cream Everyday klinkt heerlijk soulvol. De muziek van Amel Larrieux verleidt hierdoor vrij makkelijk, maar er valt ook ontzettend veel te beleven in de muziek van de Amerikaanse zangeres. De instrumentatie is opvallend veelzijdig en klinkt altijd bijzonder. Ice Cream Everyday is door de vele bijzondere klanken en de fraaie wijze waarop deze de stem van Amel Larrieux een productioneel hoogstandje, maar op een of andere manier is alles functioneel, waarbij zowel ruimte wordt geboden aan een overvol geluid als aan uiterst subtiele klanken. Soul, pop en R&B domineren het eerste deel van de plaat, maar uiteindelijk biedt Amel Larrieux ook ruimte aan invloeden uit de funk, folk, triphop en dance, om een paar uitstapjes te noemen. Het zijn op zich geen genres die ik dagelijks tot me neem, maar Ice Cream Everyday van Amel Larrieux is voor mij onweerstaanbaar. Laat nu eerst de liefhebbers van R&B de muziek van Amel Larrieux, dan volgt de rest van de wereld vanzelf wel. Maar je kunt Amel Larrieux natuurlijk ook ontdekken voordat de wereld aan haar voeten ligt. Kan nooit lang meer duren. Erwin Zijleman
Ik ben zeker geen liefhebber van R&B, maar de platen van de in de Verenigde Staten populaire maar in Nederland volslagen onbekende Amel Larrieux, kon ik tot dusver altijd wel waarderen. Dat is niet zo gek, want in tegenstelling tot bij de meeste andere R&B zangeressen draait het bij Amel Larrieux niet in de eerste plaats om de borsten en de billen, maar om de stem. Bravebird uit 2004 is een plaat die de R&B naar een hoger plan tilde en verrijkte met invloeden uit heel veel genres, waaronder veel jazz, maar helaas werd het niet de standaard voor het genre. Persoonlijk vond ik het overigens geen R&B plaat, maar het stickertje zat er op. Een plekje op deze BLOG heeft Amel Larrieux tot dusver niet weten te bereiken, want de zangeres uit New York was de afgelopen zes jaar niet zichtbaar actief, maar met Ice Cream Everyday is Amel Larrieux gelukkig weer terug. In zes jaar kan er veel veranderen en dat gaat ook op voor de muziek van de Amerikaanse. Op haar laatste wapenfeit, Lovely Standards uit 2007, stelde Amel Larrieux nog wat teleur met lome en weinig geïnspireerd klinkende covers van jazz standards, maar op Ice Cream Everyday pakt ze uit met een mengelmoes van stijlen die nog indrukwekkender en veelkleuriger is dan de platen waarmee Larrieux al weer meer dan tien jaar geleden voor het eerst de aandacht trok. Ice Cream Everyday ontsnapt niet aan de vergelijking met de muziek van die andere muzikante die ten onrechte het predicaat R&B krijgt opgeplakt, Janelle Monáe, maar het is een vergelijking die maar in beperkte mate op gaat. Er zijn meerdere redenen om verliefd te worden op Ice Cream Everyday van Amel Larrieux. Natuurlijk is er de geweldige stem, die soul combineert met pop en die zowel zwoel en broeierig als aanstekelijk en lichtvoetig klinkt. De prachtige stem van Amel Larrieux wordt op Ice Cream Everyday gecombineerd met een lekker vol klinkend geluid, dat ruimte biedt aan een flink aantal genres. Ice Cream Everyday klinkt heerlijk soulvol. De muziek van Amel Larrieux verleidt hierdoor vrij makkelijk, maar er valt ook ontzettend veel te beleven in de muziek van de Amerikaanse zangeres. De instrumentatie is opvallend veelzijdig en klinkt altijd bijzonder. Ice Cream Everyday is door de vele bijzondere klanken en de fraaie wijze waarop deze de stem van Amel Larrieux een productioneel hoogstandje, maar op een of andere manier is alles functioneel, waarbij zowel ruimte wordt geboden aan een overvol geluid als aan uiterst subtiele klanken. Soul, pop en R&B domineren het eerste deel van de plaat, maar uiteindelijk biedt Amel Larrieux ook ruimte aan invloeden uit de funk, folk, triphop en dance, om een paar uitstapjes te noemen. Het zijn op zich geen genres die ik dagelijks tot me neem, maar Ice Cream Everyday van Amel Larrieux is voor mij onweerstaanbaar. Laat nu eerst de liefhebbers van R&B de muziek van Amel Larrieux, dan volgt de rest van de wereld vanzelf wel. Maar je kunt Amel Larrieux natuurlijk ook ontdekken voordat de wereld aan haar voeten ligt. Kan nooit lang meer duren. Erwin Zijleman