Lindi Ortega - Tin Star
De Canadese singer-songwriter Lindi Ortega werd een paar jaar geleden nog gezien als één van de 'rising stars' binnen de alt-country, maar tot dusver wil het, zeker in Europa, maar niet lukken met de muziek van Lindi Ortega. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik de platen die ik van haar ken, Little Red Boots uit 2011 en Cigarettes & Truckstops, wel leuk vond, maar uiteindelijk toch niet bijzonder genoeg voor een plekje op mijn BLOG. Het vorige week verschenen Tin Star is dat wel. Direct bij de eerste noten merk je al dat er iets is veranderd in de muziek van Lindi Ortega. Ze heeft nog altijd veel gevoel voor traditie, heeft nog altijd een stem die herinnert aan de groten uit de country (Lindi Ortega is tot dusver vooral vergeleken met Dolly Parton, maar ook de andere grote namen van weleer kunnen worden genoemd) en maakt nog altijd muziek die onmiddellijk een goed gevoel geeft maar vervolgens hard moet werken om echt te blijven hangen. Wat is veranderd is dat Tin Star op één of andere manier urgenter klinkt dan zijn voorgangers. De eerste tracks zetten direct de toon met lekker opzwepende alt-country met een vleugje rockabilly, maar als Lindi Ortega in de derde track en titelsong uitpakt met een heuse tranentrekker heeft ze je te pakken. Lindi Ortega is op Tin Star nog beter gaan zingen dan op haar vorige platen. Ze sluit hierbij nog steeds aan op de grote country zangeressen uit de jaren 70, maar klinkt, ondanks haar leeftijd (haar geboortedatum heb ik nergens kunnen vinden, maar heel ver boven de 20 zal ze niet zijn) rauwer en doorleefder. Het maakt van Tin Star een intense plaat, die met name in de meer ingetogen songs diepe indruk maakt. Ook in muzikaal opzicht is Tin Star een feest. Lindi Ortega heeft het koude Canada inmiddels al een tijdje verruild voor Nashville en heeft zich ondergedompeld in de muziek van het Zuiden van de Verenigde Staten. Op Tin Star omarmt Lindi Ortega natuurlijk de country, maar ze gaat ook aan de haal met invloeden uit de blues, rock ’n roll en rockabilly. Een aantal geweldige muzikanten (met name het gitaarwerk is fantastisch en varieert van zacht strelend tot rauw en hard) legt een basis neer waarop een goede zangeres alleen maar kan schitteren en dat doet Lindi Ortega met overtuiging. Met heel veel overtuiging zelfs. Lindi Ortega werd nog tot dusver nog te vaak gezien als een alt-country zangeres die met minstens één been in de traditionele country stond, maar op Tin Star is ze een kind van deze tijd. Tin Star rockt, ontroert, schopt en verleidt, dat laatste op behoorlijk meedogenloze wijze. Omdat Lindi Ortega op Tin Star haar songs ook nog eens vertolkt met hart en ziel is de impact van de plaat enorm. Tin Star is een grootse plaat die aandacht verdient van iedereen met een oud en een jong (alt-)country hart, maar moet ook worden beluisterd door liefhebbers van alternatieve muziek die normaal gesproken allergisch zijn voor een randje country. Lindi Ortega speelde de afgelopen jaren in het voorprogramma van een aantal punkbands en rockbands en bleef overeind. Het heeft haar sterker gemaakt, waardoor de 'rising star' van weleer wel eens heel snel zou kunnen uitgroeien tot een gevestigde naam, binnen en buiten de alt-country. Ik ben inmiddels al helemaal om. Erwin Zijleman
De Canadese singer-songwriter Lindi Ortega werd een paar jaar geleden nog gezien als één van de 'rising stars' binnen de alt-country, maar tot dusver wil het, zeker in Europa, maar niet lukken met de muziek van Lindi Ortega. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik de platen die ik van haar ken, Little Red Boots uit 2011 en Cigarettes & Truckstops, wel leuk vond, maar uiteindelijk toch niet bijzonder genoeg voor een plekje op mijn BLOG. Het vorige week verschenen Tin Star is dat wel. Direct bij de eerste noten merk je al dat er iets is veranderd in de muziek van Lindi Ortega. Ze heeft nog altijd veel gevoel voor traditie, heeft nog altijd een stem die herinnert aan de groten uit de country (Lindi Ortega is tot dusver vooral vergeleken met Dolly Parton, maar ook de andere grote namen van weleer kunnen worden genoemd) en maakt nog altijd muziek die onmiddellijk een goed gevoel geeft maar vervolgens hard moet werken om echt te blijven hangen. Wat is veranderd is dat Tin Star op één of andere manier urgenter klinkt dan zijn voorgangers. De eerste tracks zetten direct de toon met lekker opzwepende alt-country met een vleugje rockabilly, maar als Lindi Ortega in de derde track en titelsong uitpakt met een heuse tranentrekker heeft ze je te pakken. Lindi Ortega is op Tin Star nog beter gaan zingen dan op haar vorige platen. Ze sluit hierbij nog steeds aan op de grote country zangeressen uit de jaren 70, maar klinkt, ondanks haar leeftijd (haar geboortedatum heb ik nergens kunnen vinden, maar heel ver boven de 20 zal ze niet zijn) rauwer en doorleefder. Het maakt van Tin Star een intense plaat, die met name in de meer ingetogen songs diepe indruk maakt. Ook in muzikaal opzicht is Tin Star een feest. Lindi Ortega heeft het koude Canada inmiddels al een tijdje verruild voor Nashville en heeft zich ondergedompeld in de muziek van het Zuiden van de Verenigde Staten. Op Tin Star omarmt Lindi Ortega natuurlijk de country, maar ze gaat ook aan de haal met invloeden uit de blues, rock ’n roll en rockabilly. Een aantal geweldige muzikanten (met name het gitaarwerk is fantastisch en varieert van zacht strelend tot rauw en hard) legt een basis neer waarop een goede zangeres alleen maar kan schitteren en dat doet Lindi Ortega met overtuiging. Met heel veel overtuiging zelfs. Lindi Ortega werd nog tot dusver nog te vaak gezien als een alt-country zangeres die met minstens één been in de traditionele country stond, maar op Tin Star is ze een kind van deze tijd. Tin Star rockt, ontroert, schopt en verleidt, dat laatste op behoorlijk meedogenloze wijze. Omdat Lindi Ortega op Tin Star haar songs ook nog eens vertolkt met hart en ziel is de impact van de plaat enorm. Tin Star is een grootse plaat die aandacht verdient van iedereen met een oud en een jong (alt-)country hart, maar moet ook worden beluisterd door liefhebbers van alternatieve muziek die normaal gesproken allergisch zijn voor een randje country. Lindi Ortega speelde de afgelopen jaren in het voorprogramma van een aantal punkbands en rockbands en bleef overeind. Het heeft haar sterker gemaakt, waardoor de 'rising star' van weleer wel eens heel snel zou kunnen uitgroeien tot een gevestigde naam, binnen en buiten de alt-country. Ik ben inmiddels al helemaal om. Erwin Zijleman