Alcest - Shelter

Alcest is een Franse band die in het verleden het etiket black metal kreeg opgeplakt. Het verklaart dat Shelter pas mijn eerste kennismaking met de muziek van de band is, al schijnen ook de vorige platen van de band rond multi-instrumentalist Neige zeer de moeite waard te zijn. Op Shelter is er niets meer over van de black metal invloeden die de band ooit koesterde en dat vind ik persoonlijk geen ramp. Op haar nieuwe plaat maakt Alcest muziek met voornamelijk invloeden uit de shoegaze, dreampop, post-rock en psychedelica. Alcest combineert deze invloeden met prachtige dromerige klanken, die zo lijken weggelopen uit het hoge Noorden. Dat klopt ook wel aardig, want Shelter werd op IJsland opgenomen met de van Sigur Rós bekende Birgir Jón Bigisson achter de knoppen. Het levert wonderschone dromerige klanken op, die keer op keer garant staan voor prachtige beelden op het netvlies. Er zijn de afgelopen jaren 1001 bands geweest die aan de haal zijn gegaan met invloeden uit de dreampop en shoegaze, maar Alcest doet dit op geheel eigen wijze. Door de al eerder genoemde atmosferische klanken en de Franstalige teksten klinkt Alcest anders dan welke andere band dan ook en dat is een groot goed. Instrumentaal staat het allemaal als een huis, waarbij vooral het geweldige gitaarwerk en de mooie gearrangeerde strijkers opvallen. Voor een plaat met flink wat invloeden uit de shoegaze is Shelter een verrassend ingetogen plaat. De rustige passages domineren en worden slechts bij hoge uitzondering afgewisseld met wat gruiziger gitaarwerk. Dit gitaarwerk is zoals gezegd van hoog niveau en betovert keer op keer met repeterende gitaarlijnen die prachtig passen bij de atmosferische klanken op de plaat. Uit de recensies op het Internet blijkt dat lang niet iedereen tevreden is over het nieuwe geluid van Alcest dat zelfs saai wordt genoemd. Bij dat laatste kan ik me helemaal niets voorstellen. Shelter zit vol onderhuidse spanning en dynamiek en dwingt mij bijna tot luisteren. Ook wanneer een duidelijke climax of gitaaruitbarstingen uitblijven gebeurt er van alles op deze plaat, waardoor Shelter keer op keer een fascinerende luistertrip blijkt. Hoewel ik zeer gecharmeerd ben van de Franse teksten (die voor mij vanwege mijn zeer beperkte beheersing van het Frans bijdragen aan de mystieke sfeer op de plaat) koester ik ook de Engelstalige track op de plaat, die wordt gezongen door voormalig Slowdive zanger Neil Halstead. Slowdive is absoluut een belangrijke inspiratiebron geweest voor Shelter, maar Alcest heeft op Shelter toch vooral een uniek geluid. Shelter bevat 8 tracks die garant staan voor een bijzondere luisterervaring van 45 minuten. Het is zoals gezegd een luisterervaring die door veel Alcest fans van het eerste uur niet zal worden gedeeld, maar ik vind het prachtig en zal hopelijk en ook waarschijnlijk niet de enige zijn. Erwin Zijleman