I Am Oak - Ols Songd

De Nederlandse band I Am Oak schaarde zich met On Claws (2010), Oasem (2011) en vooral Nowhere Or Tammensaari (2012) onder de smaakmakers van de Nederlandse popmuziek. Het oorspronkelijke alter ego van en inmiddels de band rond de Utrechtse singer-songwriter Thijs Kuijken imponeerde met uiterst ingetogen en zich langzaam voortslepende popliedjes, die associaties opriepen met de muziek van onder andere Antony & The Johnsons, Sufjan Stevens, Bon Iver, Spain en Red House Painters. De muziek van I Am Oak bleek uiteindelijk lastig in een hokje te duwen of het moest het hokje "folky slowcore met Scandinavische onderkoeling en Nederlandse eigeninnigheid" zijn. Ols Songd is een verzameling oude songs in een nieuw jasje. Dat roept de vraag op of Ols Songd de echte opvolger is van Nowhere Or Tammensaari of een tussendoortje, maar dat is wat mij betreft een vraag die er niet toe doet. De songs op Ols Songd (lastig hoe het brein de verhaspeling steeds automatisch probeert te corrigeren) werden een jaar of zes geleden al eens door Thijs Kuijken op een cdtje gebrand en moeten worden gezien als de geboorte van I Am Oak. Omdat Thijs Kuijken niet twijfelde aan de kwaliteit van de songs, maar wel aan de kwaliteit van de originele opnamen en instrumentatie, werd alles opnieuw opgenomen, waardoor Ols Songd op zijn minst een beetje een nieuwe plaat van I Am Oak is (net als High Hopes een nieuwe Springsteen plaat is). Het is een plaat die in het verlengde van zijn voorgangers of nakomelingen ligt. Ook op Ols Songd maakt I Am Oak langzaam voortkabbelende folky popsongs vol verrassingen. Hier en daar klinkt het net wat voller dan we van I Am Oak gewend zijn, maar de verschillen met de vorige platen zijn zeker niet overdreven groot. Ols Songd bevat de eerste I Am Oak songs en de conclusie is gerechtvaardigd dat deze minstens net zo goed zijn als de songs die op de volgende platen terecht zouden komen. Deze songs krijgen extra glans door de nieuwe instrumentatie, die zoals gezegd sober maar avontuurlijk en heel af en toe net wat uitbundiger is. Ik heb in 2008 geen zelf gebrand cdtje met de eerste songs van I Am Oak mogen ontvangen, maar inmiddels koester ik deze songs, net zoals ik de songs van On Claws, Oasem en Nowhere Or Tammensaari koester. I Am Oak heeft inmiddels een uniek eigen geluid ontwikkeld, dat misschien associaties oproept met de muziek van de hierboven genoemde muzikanten, maar dat het geluid van deze inspiratiebronnen zeker niet kopieert. Ook Ols Songd is weer een plaat die het goed doet op de zondagochtend en op deze zondagochtend niet alleen rust brengt maar ook de fantasie prikkelt. Er zijn weinig muzikanten die weinig middelen een groot effect weten te sorteren, maar I Am Oak slaagt er voor de vierde keer op rij in. De prachtige catalogus van het Nederlandse label Snowstar Records heeft er weer een kroonjuweel bij en ik heb zo het idee dat het hier niet bij gaat blijven. Ik verheug me daarom nu al op al het moois dat het label later dit jaar nog uit gaat brengen en natuurlijk op een serie echt nieuwe songs van I Am Oak. Deze selectie Ols Songd smaakt immers naar veel en veel meer. Erwin Zijleman