Rogier Pelgrim - Roll The Dice

Ik heb niet zoveel met talentenjachten (helemaal niets eigenlijk) en heb daarom geen minuut gezien van de eerste twee seizoenen van "De beste singer-songwriter van Nederland" (ok, het Youtube filmpje van Maaike Ouboter ken ik wel). Dat we hier niet te maken hebben met een dertien in een dozijn talentjacht is inmiddels echter wel duidelijk, want na Mattanja Joy Bradley, Bart van der Lee, Daan Hofman en Michael Prins, meldt nu ook Rogier Pelgrim zich aan de poort van de krenten uit de pop met een prima plaat (een poort die vooralsnog overigens gesloten blijft voor de deelnemers aan de 1001 andere talentenjachten). Rogier Pelgrim haalde de finale van het eerste seizoen van het door Giel Beelen bedachte programma en werkte sindsdien in alle rust aan Roll The Dice, dat door een succesvolle crowdfunding campagne werd gefinancierd. Het is een hele opvallende plaat met internationale allure geworden. Rogier Pelgrim maakt op zijn debuut (vorig jaar verscheen overigens al de fraaie EP Our Dear Lady Of The Plains met zes tracks die niet op Roll The Dice staan) mooie sfeervolle popliedjes met een duidelijk eigen geluid. Rogier Pelgrim beschikt over een opvallend stemgeluid, dat vaak aan de hoge kant en fluisterzacht wordt ingezet. Qua stem doet Rogier Pelgrim afwisselend denken aan Ed Sheeran, Ben Howard, Passenger en James Blunt, maar zijn muziek is een stuk eigenzinniger dan die van de genoemde heren en hoort eerder thuis in het rijtje Damien Rice, Patrick Watson en zelfs Jeff Buckley; vergelijkingsmateriaal waarvoor je je als beginnend singer-songwriter zeker niet hoeft te schamen. Rogier Pelgrim heeft met Roll The Dice een debuut afgeleverd waarop plaats is voor perfecte popliedjes, bijna verstilde rootssongs en avontuurlijk luisterliedjes vol invloeden. Het is zo’n debuut waarvoor het predicaat 'on-Nederlands goed' van stal kan worden gehaald, al heb ik de laatste tijd zoveel geweldige platen van eigen bodem gehoord dat zo langzamerhand sprake is van het predicaat 'Nederlands goed'. Persoonlijk vind ik de breekbare en fluisterzachte popliedjes van Rogier Pelgrim het mooist, maar ook de andere songs op de plaat zijn het beluisteren meer dan waard en verrassen keer op keer met mooie arrangementen, verrassende wendingen en altijd de stem die je diep weet te raken. Luister naar een van de bijna verstilde songs (Quiet Girl, One Of A Kind), naar een nagenoeg perfect popliedje (Darling Drive Me Far) of naar het in vocaal opzicht juist weer stevig uitpakkende duet met achtergrond zangeres Jannica Woudstra (How We Fell From Grace) en je bent, net als ik, waarschijnlijk heel snel overtuigd van de kwaliteiten van Rogier Pelgrim. Het derde seizoen van de beste singer-songwriter van Nederland moet ik misschien toch maar eens gaan bekijken, want platen van het kaliber van Roll The Dice van Rogier Pelgrim wil ik voor geen goud missen. Erwin Zijleman