Single Mothers is de opvolger van het twee jaar geleden verschenen Nothing's Gonna Change The Way You Feel About Me Now, dat ik achteraf bezien toch net wat minder vond dan Harlem River Blues uit 2010, Midnight At The Movies uit 2009 en debuut The Good Life uit 2008.
Waar Justin Townes Earle op zijn vorige plaat koos voor een geluid met heel veel invloeden uit de Southern soul, kiest hij op Single Mothers weer voor een geluid met meer invloeden uit de folk en de country. De jonge Earle telg vermengt al deze invloeden en invloeden uit de Zuidelijke rhythm & blues tot een geluid dat ook uit de jonge jaren van zijn vader had kunnen stammen.
Single Mothers heeft een lekker laid-back geluid en is voorzien van een mooie heldere productie, die zich niet schaamt voor de rijke tradities van de muziekindustrie uit Nashville. De nieuwe plaat van Justin Townes Earle kabbelt daarom aangenaam voort en mist de rauwheid en dynamiek van de platen van bijvoorbeeld zijn vader.
Ook in tekstueel opzicht vaart Justin Townes Earle een andere koers dan zijn vader en blijft hij ver weg van de politieke en maatschappijkritische teksten van Steve Earle om vervolgens met intieme liefdesliedjes op de proppen te komen.
Ik kan me daarom goed voorstellen dat een deel van de liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek Single Mothers te tam en te vrijblijvend vindt, maar ik moet ook zeggen dat Single Mothers een groeiplaat is.
In eerste instantie had ik ook wat moeite met het ingetogen geluid en mistte ik de scherpe kantjes, maar Single Mothers heeft uiteindelijk toch veel te bieden. Zo maakt Justin Townes Earle een paar keer indruk met buitengewoon ingetogen liefdesliedjes die bij vaker horen steeds meer impact krijgen en maakt hij in flink wat andere tracks muziek die ook zomaar van de hand van Van Morrison had kunnen zijn (en daar klaag ik nooit over). In deze tracks maakt Justin Townes Earle steeds meer indruk met soulvolle vocalen en zorgen de subtiele accenten van bijvoorbeeld de pedal steel langzaam maar zeker voor steeds meer kippenvel.
Ik geef direct toe dat ik een week of twee geleden waarschijnlijk een heel ander verhaal zou hebben opgeschreven over Single Mothers, maar muziek moet zo af en toe nu eenmaal rijpen en dat heeft Single Mothers verrassend snel en verrassend goed gedaan.
De volgende keer mag het allemaal weer best wat rauwer, opwindender en stekeliger, maar voor deze ene keer voldoet dit meer ingetogen en gepolijste intermezzo uitstekend, zeker wanneer er even niet zoveel hoeft en de zon stiekem toch nog wat schijnt. Erwin Zijleman
e
