De Canadees Daniel Lanois vergaarde de meeste roem als producer van platen van onder andere U2, Emmylou Harris, Bob Dylan en Peter Gabriel, maar ook als muzikant heeft hij inmiddels een aardige staat van dienst. In het oeuvre van de Canadees zijn een aantal platen te vinden waarop het etiket singer-songwriter kan worden geplakt, waaronder prachtplaten als Acadie (1989), For The Beauty Of Wynona (1993) en Shine (2003), maar Daniel Lanois heeft ook een zwak voor muziek met vooral invloeden uit de ambient.
Deze laatste invloeden domineren op zijn laatste plaat Goodbye To Language. Het is een vlag die de lading uitstekend dekt, want teksten en vocalen kom je op de plaat niet tegen.
Samen met collega gitarist Rocco DeLuca heeft Daniel Lanois een plaat gemaakt waarop de pedal steel van Daniel Lanois en de lap steel van Rocco DeLuca domineren. Verwacht echter geen doorsnee klanken van de steel varianten, want de klanken van het in de Americana veel gebruikte instrument worden zo nu en dan flink vervormd in bijzonder klinkende soundscapes.
Goodbye To Language is ver verwijderd van de singer-songwriter platen die Daniel Lanois in het verleden maakte en is zeker geen makkelijke plaat, maar toch overtuigen de bijzondere klanken op de plaat vrij makkelijk.
In eerste instantie zijn de bijzondere geluiden op de plaat, waartussen zo nu en dan flarden van de pedal en lap steel zijn te herkennen, vooral intrigerend, maar Goodbye To Language blijkt ook al heel snel een plaat die de fantasie genadeloos prikkelt.
Bij de fascinerende klanken op de plaat, die een uniek Americana geluid laten horen, kun je eigenlijk alleen maar bijzondere beelden verzinnen en waar de muziek alle kanten op schiet zijn de beelden in mijn geval vooral weids en rustgevend.
Daniel Lanois en Rocco DeLuca kiezen met enige regelmaat voor zeer ingetogen geluiden, maar laten de pedal steel en de lap steel soms ook scheuren op een manier waarop je deze instrumenten nog nooit hebt gehoord. Het maakt van het instrumentale Goodbye To Language een spannende en dynamische plaat, die echt geen moment verveelt, wat overigens ook de verdienste is van de fraaie wijze waarop Daniel Lanois de plaat heeft geproduceerd.
Goodbye To Language is zeker geen plaat voor alle momenten, maar op de juiste momenten is het een hallucinerende plaat vol toverkracht en schoonheid. Erwin Zijleman
