Het is inmiddels al weer een jaar of drie geleden dat de Britse zangeres Izzy Bizu voor het eerst opdook. Gezien de hoge kwaliteit van de tracks die ze tot dusver heeft uitgebracht, waren de verwachtingen met betrekking tot haar volwaardige debuut inmiddels flink hoog opgelopen, hier en daar zelfs tot onrealistische hoogten.
Het zijn verwachtingen die desondanks volledig worden ingelost met A Moment Of Madness.
Op haar debuut betovert Izzy Bizu met een smaakvolle mix van soul, neo-soul, R&B en pop. Het is een mix die door veel meer jonge zangeressen wordt geserveerd, maar Izzy Bizu doet eigenlijk alles beter dan haar leeftijds- en soortgenoten.
Dat heeft deels te maken met haar vocale capaciteiten. Izzy Bizu kan op A Moment Of Madness lekker soulvol uithalen, maar kan ook concurreren met de meest succesvolle popprinsessen of de strijd aangaan met zangeressen die grossieren in vocale hoogstandjes of stembuigingen. Waar de zangeressen in de laatste categorie wel eens irriteren door een stembuiging teveel, is de vocale acrobatiek van Izzy Bizu over het algemeen functioneel. De jonge Britse zangeres zet de lekker in het gehoor liggende tracks op haar debuut makkelijk naar haar hand met lekker soulvolle zang, maar kan haar stem ook inzetten als extra instrument.
Aan instrumenten is er overigens geen gebrek op A Moment Of Madness, want de eerste plaat van Izzy Bizu klinkt lekker vol en afwisselend. Vergeleken met de meeste platen in het genre klinkt de plaat bovendien opvallend warm en organisch.
In vocaal en muzikaal opzicht valt er dus helemaal niets te klagen en ook de productie van de plaat is van hoog niveau. Omdat A Moment Of Madness ook nog eens vol staat met prima songs, durf ik best van een ijzersterk debuut te spreken.
Izzy Bizu heeft zich naar eigen zeggen vooral laten inspireren door Amy Winehouse, Ella Fitzgerald en Marvin Gaye. Van deze namen hoor ik vooral die van Amy Winehouse terug, al is het meer de Amy Winehouse van Frank dan die van Back To Black.
In de wat meer poppy deuntjes schuurt Izzy Bizu voorzichtig tegen Adele aan, maar de naam die het vaakst bij me op komt is die van Corinne Bailey Rae. Net als Corinne Bailey Rae eerder dit jaar heeft Izzy Bizu een aangename plaat gemaakt die makkelijk schakelt tussen de verschillende soulvarianten, maar die op een of andere manier toch oorspronkelijk klinkt. Ik vind het een knappe en vooral onweerstaanbaar lekkere plaat. Erwin Zijleman
