Al weer iets meer dan tien jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met de muziek van Lila Downs.
Hoewel ik zeker geen groot liefhebber of kenner ben van Mexicaanse muziek, vond ik zowel Una Sangre (One Blood) uit 2004 als La Cantina: "Entre Copa y Copa..." uit 2006 uitstekende platen en was ik op dat moment zeker van plan om Lila Downs te blijven volgen.
Dat heb ik vervolgens niet gedaan, maar toen ik deze week de nieuwe plaat van de Mexicaanse zangeres voorbij zag komen, was ik toch weer nieuwsgierig.
Lila Downs werd geboren in Mexico, groeide op in de Verenigde Staten, maar opereert nu al weer een tijdje vanuit Mexico Stad. Ook op haar nieuwe plaat Salón, Lagrimas y Deseo maakt Lila Downs weer traditionele Mexicaanse muziek, maar het is muziek die ook onze Westerse oren zeer moet kunnen bevallen.
Salón, Lagrimas y Deseo is voorzien van een redelijk ingetogen instrumentatie, waarin alleen de Mariachi trompetten en de strijkers flink mogen aanzwellen. Door deze trompetten klinkt de muziek van Lila Downs ontegenzeggelijk Mexicaans, al hoor ik ook wel overeenkomsten met de Portugese fado, zeker wanneer de instrumentatie sober wordt gehouden en alles draait om het imposante stemgeluid van Lila Downs.
Het is een stemgeluid dat kracht lijkt te ontlenen aan de zo herkenbare trompetten en af en toe wat steviger aangezette strijkers, maar Lila Downs imponeert ook wanneer vrijwel alles aan komt op haar stem.
De warme, krachtige en veelzijdige stem van de Mexicaanse zangeres voorziet Salón, Lagrimas y Deseo van veel passie en emotie, waardoor je de muziek van Lila Downs niet alleen maar moet opzetten als soundtrack voor een mooie zomerdag. Op zo’n mooie zomerdag komen de Mexicaanse klanken overigens wel beter tot hun recht dan op een grauwe Hollandse regendag.
Ik ben zoals gezegd geen groot liefhebber of kenner van Mexicaanse muziek, waardoor ik de muziek van Lila Downs niet kan vergelijken met die van haar soortgenoten. Gezien de waardering die Lila Downs de afgelopen jaren binnen en buiten Mexico heeft geoogst ga ik er echter van uit dat de Mexicaanse zangeres in eigen land behoort tot de top.
Ook buiten het land waarin ze is geboren moet Salón, Lagrimas y Deseo succesvol kunnen zijn, want ontoegankelijk is de nieuwe plaat van Lila Downs zeker niet. Salón, Lagrimas y Deseo neemt je mee op een mooie reis door een warmbloedig muzikaal landschap dat voor de meeste lezers van deze BLOG vreemd zal zijn, maar het ontdekken echt meer dan waard is. En vind je het toch net wat te traditioneel? Probeer dan de nieuwe Spaanstalige plaat van Shakira eens, want ook die is verrassend sterk (en niet te vergelijken met haar Engelstalige popplaten). Erwin Zijleman