Met One Was A Snake uit 2006, Stranger Than The Night uit 2010 en La Chasse uit 2015 heeft de band al drie prachtplaten op haar naam staan en deze platen krijgen nu gezelschap van het eveneens uitstekende en bijzonder fascinerende Shame, Guilt, Deception – Individuals Chapter 1.
De vorige platen van The Bullfight riepen bij mij associaties op met de muziek van met name Nick Cave en Tindersticks en dat zijn namen die ook bij beluistering van de nieuwe plaat van de Rotterdamse band veelvuldig op zullen duiken.
Net als op haar vorige platen verwerkt The Bullfight op Shame, Guilt, Deception – Individuals Chapter 1 echter ook talloze andere invloeden. De band uit Rotterdam heeft een voorliefde voor oude folk (met een vleugje Pogues en 16 Horsepower), is niet vies van wat theatrale en cabareteske muziek, maakt muziek die het uitstekend zal doen bij de films van David Lynch, laat zich beïnvloeden door de muziek die de afgelopen decennia in de woestijn bij Tucson, Arizona, is gemaakt, laat flarden van de muziek van Japan horen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Belangrijker is dat The Bullfight al deze invloeden en nog veel meer verwerkt tot een uniek eigen geluid. Dat is voor een belangrijk deel de verdienste van de mooie en stemmige instrumentatie. Het is een instrumentatie waarin sfeervolle pianoklanken vaak een belangrijke rol spelen, maar ook de donkere accenten die worden toegevoegd door drums en bas, de bijzonder fraaie gitaaraccenten, de fraai aanzwellende strijkers en de overige toetsenpartijen, met een fraaie rol voor een bijzonder klinkend orgel, dragen nadrukkelijk bij aan het bijzondere geluid van The Bullfight op Shame, Guilt, Deception – Individuals Chapter 1.
Datzelfde doet de zang van Nick Verhoeven. Het is zang waar ik op het debuut nog flink aan moest wennen, maar inmiddels vind ik de combinatie van Nick Cave, Stuart Staples (Tindersticks), David Sylvian en een eigen en opvallend expressieve en wat theatrale stijl een hele geslaagde. Ook de vrouwenstemmen op de plaat zijn overigens van grote waarde.
Als er al iets te klagen valt is het dat de nieuwe plaat van The Bullfight er na een half uur van intense schoonheid al weer op zit. De toevoeging van het niet heel breed opgepikte debuut van de band uit 2006 maakt gelukkig veel goed (en laat ook horen hoe The Bullfight zich de afgelopen elf jaar heeft ontwikkeld).
Shame, Guilt, Deception – Individuals Chapter 1 verschijnt op Brandy Alexander Recordings, het label van de toetsenist van de band, Thomas van der Vliet, die de plaat ook produceerde. Op dit label verscheen vorig jaar een mooi uitgevoerde versie van het meesterwerk No Song, No Spell, No Madrigal van The Apartments en ook voor de nieuwe en eveneens zeer fraai verpakte plaat van The Bullfight hoeft het jonge label zich niet te schamen. Integendeel.
Met Shame, Guilt, Deception – Individuals Chapter 1 levert The Bullfight al weer haar vierde prachtplaat af. Hoogste tijd dus dat een van de best bewaarde geheimen van de Nederlandse popmuziek nu eens voluit in de spotlights komt te staan. Prachtplaat! Erwin Zijleman