Hoewel het Internet korte metten heeft gemaakt met geografische afstanden, pik ik muziek uit Nieuw Zeeland nog altijd lang niet zo makkelijk op als muziek uit Europa of uit de Verenigde Staten.
Zo nu en dan weet muziek uit Nieuw Zeeland me echter toch te bereiken en keer op keer ben ik verrast door het hoge niveau van de muziek die vanaf de andere kant van onze aardbol tot ons komt.
Grawlixes is een duo uit het Nieuw Zeelandse Wellington, dat bestaat uit Penelope Esplin en Robin Cederman. Penelope Esplin speelt accordeon en zingt, terwijl Robin Cederman naast de vocalen ook de gitaren voor zijn rekening neemt.
Op het debuut van de band, Set Free, wordt het tweetal zo nu en dan bijgestaan door violist Alex Vaatstra, maar over het algemeen genomen kiest het Nieuw Zeelandse tweetal voor uiterst ingetogen muziek zonder opsmuk.
Op Set Free maakt Grawlixes vooral intieme en folky popsongs. Wanneer de instrumentatie zo sober is als op Set Free klinken platen vaak wat eenvormig en slaat de verveling snel toe, maar het debuut van Grawlixes houdt me inmiddels al een tijdje in een stevige wurggreep.
Met name de zeer subtiele bijdragen van de accordeon voorzien het debuut van het Nieuw Zeelandse tweetal van een net wat ander geluid dan gebruikelijk in dit genre, maar ook het afwisselen van mannen en vrouwenvocalen en het fraaie gitaarspel dragen bij aan de verrassende veelzijdigheid van het debuut van Grawlixes.
De grootste kracht van het debuut van Grawlixes schuilt echter in het feit dat Penelope Esplin en Robin Cederman niet voor de makkelijkste weg kiezen op hun debuut. Set Free bevat nauwelijks songs die je na een keer horen kunt reproduceren, maar staat vol met songs die wat dieper graven en hierdoor nog lang aan kracht winnen.
Het zijn songs die gelukkig niet al te gepolijst zijn, waardoor Set Free aangenaam schuurt en rammelt. Dat hoor je niet alleen in de instrumentatie, maar ook in de vocalen, die puur en eerlijk maar soms ook wat onvast klinken.
Het maakt van Set Free een intense en vaak wat melancholische plaat, die zich langzaam maar zeker steeds meer opdringt. Het doet me af en toe wel wat denken aan de meest ingetogen en folky songs van Everything But The Girl, maar wanneer Penelope Esplin zingt hoor ik ook wel wat raakvlakken met een band als The Sundays.
Grawlixes zet zeer bescheiden middelen in op haar debuut, maar sorteert veel effect met deze middelen. Bij eerste beluistering moest ik vooral wennen aan de niet alledaagse songstructuren en de soms wat onvast klinkende zang, maar wanneer je het debuut van Grawlixes vaker hoort, dringen de songs op het debuut van het Nieuw Zeelandse duo zich genadeloos op en winnen de pure en intense songs op Set Free steeds meer aan kracht en aan kleur.
De sobere instrumentatie zit opeens vol fraaie accenten, terwijl de vocalen steeds vaker de juiste snaar weten te raken. Ondertussen kabbelt de plaat na enige gewenning ook heerlijk rustgevend voort op de achtergrond. Wat je van ver haalt is niet per definitie lekker, maar het debuut van Grawlixes verdient ook hier in Nederland alle aandacht. Erwin Zijleman
Het debuut van Grawlixes ligt nog niet in Nederland in de winkel, maar kan wel worden verkregen via de bandcamp pagina van de band: https://grawlixesnz.bandcamp.com/releases.