Ik was zelf behoorlijk overdonderd door het in 2012 verschenen The Silicone Veil, dat volgens mijn eigen recensie continu schakelde van sereen naar bombastisch en van sprookjesachtig naar spookachtig en hierdoor hopeloos intrigeerde.
Opvolger Ten Love Songs deed me daarentegen weinig tot niets, maar was wel veel succesvoller dan zijn voorganger. Ik heb de extraverte synthpop van de plaat onlangs nog een nieuwe kans gegeven, maar Ten Love Songs was en is aan mij helaas niet besteed.
Een ieder die had verwacht dat Susanne Sundfør na het succes van haar vorige plaat zou blijven hangen in de uptempo synthpop komt (gelukkig) bedrogen uit. Op Music For People In Trouble (mooi verzonnen) maakt de Noorse singer-songwriter vooral uiterst ingetogen muziek.
Music For People In Trouble kiest voor een basis van piano en gitaar en klinkt daarom conventioneler dan we van Susanne Sundfør gewend zijn. De Noorse zingt even ingetogen als de instrumentatie op de plaat en schuurt met haar muziek dicht tegen de folk en de jazz aan. Het is een verrassende stap voor een muzikante die tot dusver zeer nadrukkelijk kiest voor uitstapjes buiten de gebaande paden, al is Music For People In Trouble niet zo conventioneel als de plaat op het eerste gehoor lijkt.
Susanne Sundfør is nog altijd een meester in het opbouwen van de spanning in haar songs, maar doet dat dit keer met subtiele middelen (het bombastische slot uitgezonderd). Ingetogen songs met een kop en een staart staan centraal op de nieuwe plaat van Susanne Sundfør. Het zijn songs met stemmige pianoklanken, ondersteunende gitaren en de werkelijk prachtige zang van de Noorse singer-songwriter.
Het is al meer dan voldoende voor een hele mooie plaat, maar Susanne Sundfør heeft ook dit keer haar geheime wapens. Music For People In Trouble is voorzien van flink wat uiterst subtiele accenten. De ene keer is het een prachtige pedal steel die een song voorziet van breed uitwaaierende klanken, de volgende keer zijn het al even fraaie blazers, geluiden uit de natuur of stiekem toch weer behoorlijk spookachtige soundscapes die de songs van Susanne Sundfør op fascinerende wijze tot leven brengen.
Het zal even schrikken zijn voor een ieder die de Noorse op basis van Ten Love Songs omarmde, maar ik vind Music For People In Trouble een prachtige plaat. Het is bovendien een plaat die steeds meer schoonheid prijs geeft.
Waar ik bij eerste beluistering vooral redelijk conventionele songs met invloeden uit de folk en de jazz hoorde, hoor ik nu songs vol emotie en onderhuidse spanning. De arrangementen op de plaat zijn in vrijwel alle gevallen wonderschoon en passen prachtig bij de indrukwekkende stem van Susanne Sundfør, die goed is voor heel veel kippenvel.
Zeker bij beluistering op wat hoger volume valt op hoe mooi het geluid op Music For People In Trouble is en hoe knap het in elkaar steekt. Wanneer je je eenmaal verliest in de bijzondere songs op de plaat, is de nieuwe plaat van Susanne Sundfør er snel een die minstens net zo intrigeert als het veelkleurige en dynamische The Silicone Veil van een paar jaar geleden.
Of Music For People In Trouble net zoveel aandacht gaat trekken als zijn voorganger durf ik te betwijfelen, maar ik ben inmiddels zelf compleet betoverd door deze wonderschone en fascinerende plaat. Erwin Zijleman