Like Splitting The Head From The Body van het Nieuw-Zeelandse Womb ontdekte ik pas toen mijn jaarlijstje al in beton was gegoten, maar deze prachtplaat had zeker niet misstaan in deze lijst. Womb betovert met zich langzaam voortslepende songs met even verleidelijke als onderkoelde vocalen, met een zeer ingetogen maar verrassend mooie instrumentatie en met songs die zich door van alles en nog wat hebben laten beïnvloeden. De tweede plaat van de band uit Wellington bevat acht lange tracks en het zijn tracks die stuk voor stuk naar grote hoogten stijgen. Prachtplaat !
Womb was oorspronkelijk een soloproject van singer-songwriter Charlotte Forrester, maar voor de tweede plaat van Womb rekruteerde ze ook haar broer Haz, die gitaar en synths toevoegt aan het geluid van Womb, en haar zus Georgette, die nog geen twee jaar geleden begon met drummen.
Het levert een plaat op met de donkere of zelfs wat sinistere titel Like Splitting The Head From The Body. Ook de muziek op de tweede plaat van Womb is behoorlijk donker, maar is op hetzelfde moment wonderschoon.
Charlotte Forrester bepaalt met haar even dromerige als onderkoelde zang voor een belangrijk deel het geluid van Womb en het is een geluid dat zich lastig laat vangen. Like Splitting The Head From The Body heeft zich deels laten beïnvloeden door genres als slowcore en sadcore, maar ook invloeden uit de dreampop en shoegaze zijn hoorbaar. Womb is hiernaast niet vies van postpunk, kan hier en daar verrassend folky klinken en gaat tenslotte ook nog eens aan de haal met de zweverige klanken van The Cocteau Twins.
Het zijn nogal wat invloeden uit de jaren 80 en 90 die doorklinken in de muziek van de Nieuw-Zeelandse band, maar Like Splitting The Head From The Body is geen moment een jaren 80 of 90 plaat. De muziek van Womb is eigenzinnig en eigentijds en gaat meerdere kanten op. Womb kan donker, indringend en dreigend klinken, maar niet veel later net zo makkelijk sprookjesachtig, intiem en wonderschoon.
De instrumentatie op de plaat is betrekkelijk ingetogen, maar het is ook een instrumentatie vol fraaie accenten, waarbij het nogal eenvoudige drumwerk vreemd genoeg verrassend trefzeker is. De instrumentatie wordt verder bepaalt door fraaie en inventieve gitaarlijnen, die soms fraai tegen elkaar indraaien en door dromerige en soms vervreemdende synths.
Het kleurt allemaal prachtig bij de mooie en voor mij zelfs verslavende stem van Charlotte Forrester, die je bij de eerste noten van de plaat vastgrijpt en pas los laat wanneer de laatste noten na 43 minuten weg ebben. In die 43 minuten schotelt Womb je slechts 8 songs voor. De band uit Wellington neemt de tijd voor haar muziek en betovert je langzaam maar zeker met de over het algemeen langzaam voortslepende klanken.
Womb klinkt op Like Splitting The Head From The Body als The Cocteau Twins on speed, Lush on Valium of als een aardse en ingetogen variant op Beach House, dat in 2018 ook al zoveel toverkracht uit de speakers liet komen. Wanneer Charlotte nog net wat verleidelijker zingt, komt ook Mazzy Star binnen bereik en heb ik nog een van mijn favoriete bands toegevoegd aan het lijstje vergelijkingsmateriaal. Vergeleken met de genoemde namen maakt Womb het je op Like Splitting The Head From The Body niet altijd makkelijk, maar wel weer makkelijker dan de laatste plaat van Low; een band waarmee Womb ook zeker raakvlakken heeft. Ik ben in ieder geval diep onder de indruk van deze prachtplaat uit Nieuw-Zeeland. Erwin Zijleman
De muziek van Womb is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nieuw-Zeelandse band: https://w--o--m--b.bandcamp.com/album/like-splitting-the-head-from-the-body-2. Voor vinyl ben je aangewezen op de webshop van Flying Out Records: https://flyingout.co.nz.