In de laatste weken van het jaar komt er nog veel moois van de stapel. Het tweede album van Black Belt Eagle Scout bijvoorbeeld. At The Party With My Brown Friends is een album vol atmosferische klanken, die worden doorsneden door prachtige gitaarlijnen en worden voorzien van verleiding door de fluisterzachte vocalen van de uit Portland, Oregon, afkomstige Katherine Paul. Het is muziek die we dit jaar veel vaker hebben gehoord, maar de muziek van Black Belt Eagle Scout steekt knap in elkaar en wordt bovendien steeds beter, waardoor At The Party With My Brown Friends zich op de valreep nog schaart onder de betere albums in het genre.
Het eerder dit jaar verschenen At The Party With My Brown Friends merkte ik eerder dit jaar wel op, maar verdween al vrij snel op de stapel. Dat had niet zo gek veel te maken met de kwaliteit van het tweede album van Black Belt Eagle Scout, maar vooral met het genre waarin Katherine Paul opereert.
De Amerikaanse singer-songwriter hoort bij het flinke contingent jonge vrouwelijke singer-songwriter met een zwak voor melancholische indie-rock en dat is een vijver die de laatste jaren best als overvol mag worden getypeerd. Black Belt Eagle Scout concurreert met de albums van onder andere Hand Habits (een ander album dat nog van de stapel moet komen), Japanese Breakfast, SASAMI, Snail Mail, Soccer Mommy en noem ze allemaal waar op, waarbij de ultieme smaakmakers als Phoebe Bridgers, Julien Baker en Lucy Dacus niet mogen worden vergeten.
Het verklaart misschien waarom ik At The Party With My Brown Friends er eerder dit jaar niet direct heb uitgepikt, maar na herhaalde beluistering vind ik het tweede album van Black Belt Eagle Scout toch interessant genoeg om toe te voegen aan de flinke stapel vrouwelijke singer-songwriters die ik dit jaar al heb omarmd.
At The Party With My Brown Friends (ik blijf het een aparte titel vinden) is een album vol mooie ruimtelijke gitaarlijnen en fluisterzachte zang. Het is dit jaar een beproefd recept, maar als je er een zwak voor hebt, en dat heb ik, blijft het een recept dat werkt. Vergeleken met de meeste van haar soortgenoten kiest Black Belt Eagle Scout voor een net wat lager tempo en een wat ruimtelijker en zweveriger geluid, waardoor het album het uitstekend doet in de huidige seizoenen.
At The Party With My Brown Friends is een album vol aangenaam voortkabbelende songs, maar het is ook een album vol moois. Het ruimtelijke gitaarwerk op het album is fraai en zweeft prachtig rond in het verder behoorlijk ruimtelijke en atmosferische geluid van Black Belt Eagle Scout. Het is een geluid dat aansluit bij dat van de vele soortgenoten van Katherine Paul, maar het is ook een geluid dat aansluit bij de dreampop uit de jaren 90.
At The Party With My Brown Friends is bovendien een intiem klinkend album. Katherine Paul bespeelde zelf alle instrumenten en creëert een geluid dat prachtig past bij haar fluisterzachte vocalen. In tekstueel opzicht is het tweede album van Black Belt Eagle Scout overigens minder zacht, want Katherine Paul spreekt zich nadrukkelijk uit over zaken als seksualiteit en liefde.
Het is zoals gezegd dringen in het genre, waardoor At The Party With My Brown Friends niet heel veel aandacht heeft getrokken, maar het blijkt een album dat snel beter wordt. Zeker wanneer je net wat beter naar de muziek van Black Belt Eagle Scout hoor je hoe knap het allemaal in elkaar steekt en hoor je bovendien hoe mooi de songs van de singer-songwriter uit Portland, Oregon, zijn. Het levert alles bij elkaar een album op dat ik veel te mooi vind om te laten liggen en dat wat mij betreft mee kan met de albums van de betere jonge vrouwelijke singer-songwriters van het moment. Erwin Zijleman
De muziek van Black Belt Eagle Scout is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://blackbelteaglescout.bandcamp.com/album/at-the-party-with-my-brown-friends.