Laat Les Failles van Pomme uit de speakers komen en de ruimte vult zich met subtiele, maar wonderschone en warme klanken. Het past allemaal prachtig bij de mooie stem van Pomme, die jeugdigheid combineert met een randje doorleving. Pomme liet op haar debuut al horen dat ze uit de voeten kan als zuchtmeisje en als chansonnière en dat ze bovendien invloeden uit de folk verwerkt in haar muziek. Op Les Failles tilt ze al deze invloeden naar een wat hoger niveau. De songs op het tweede album van Pomme zijn stuk voor stuk prachtig ingekleurd en vervolgens naar grote hoogten getild door de geweldige stem van de jonge singer-songwriter uit Parijs.
Les Failles is net als het debuut van Pomme een veelzijdig album. Pomme is een geweldig Frans zuchtmeisje, maar ze kent ook de klassiekers binnen de Franse chansons en heeft een zwak voor Britse en Amerikaanse folk uit de jaren 70.
De zang van de jonge Française klinkt het ene moment zoet en lichtvoetig, maar snijdt het volgende moment door de ziel, terwijl de instrumentatie op Les Failles varieert van speels en eigentijds tot traditioneel en licht dramatisch.
Vergeleken met haar debuut heeft de muziek van Pomme absoluut aan diepgang gewonnen. Waar ik de Parijse singer-songwriter twee jaar geleden nog niet durfde te vergelijken met de grote Zaz, is deze vergelijking dit keer wel op zijn plaats. Zeker wanneer Pomme opschuift richting het Franse chanson doet Les Failles erg denken aan de muziek van Zaz, maar net als Zaz schiet Pomme als een kameleon door de Franse popmuziek en door de tijd. In de sober gearrangeerde songs met flarden uit de Franse chansons van weleer klinkt Pomme opeens verrassend doorleefd, maar in de wat meer pop georiënteerde songs is de jonge Franse singer-songwriter ook nog steeds goed voor vlinders en zonnestralen.
In beide typen songs maakt Pomme indruk met haar stem, die van een bijzonder aangenaam rauw randje is voorzien. Die stem staat er vaak grotendeels alleen voor, want Les Failles is over het algemeen subtiel ingekleurd. Het is geen probleem voor Pomme, want de zang op haar nieuwe album is van een hoog niveau.
Datzelfde geldt overigens voor de subtiele, maar ook bijzonder mooie instrumentatie, die de mooie vocalen prachtig ondersteunt. In de instrumentatie hoor je aan de ene kant de liefde voor Britse en Amerikaanse folk en wordt aan de andere kant de Franse popmuziek uit heden en verleden geëerd.
Ook als songwriter maakt Pomme indruk op Les Failles. Waar de jonge Française op haar debuut nog vooral koos voor zwoele popliedjes, graaft ze dit keer dieper en domineren stemmige en vaak wat melancholisch klinkende songs, die prachtig kleuren bij het seizoen. Les Failles is een intiem en ingetogen album, maar het is ook een album dat de ruimte verwarmt met mooie klanken en met de heerlijke stem van Pomme. Zaz was de afgelopen jaren onaantastbaar binnen de Franse popmuziek, maar met Les Failles zaagt de jonge Pomme voorzichtig aan de poten van haar troon.
À Peu Près kreeg twee jaar geleden niet al teveel aandacht in Nederland en dat is helaas niet anders voor Les Failles. Pomme is echter veel meer dan het zoveelste zwoele Franse zuchtmeisje. Met het bijzonder knappe Les Failles, dat iedere keer weer nieuwe dingen laat horen, heeft Pomme een album afgeleverd dat het verdient om gehoord en gekoesterd te worden. Het album was mij ook bijna ontgaan, maar maakt momenteel overuren en wordt alleen maar mooier. Erwin Zijleman