Laat het debuut van de Australische band U-Bahn uit de speakers komen en je hoort flarden Talking Heads en Devo uit de late jaren 70, luister nog wat beter en je hoort veel van de baanbrekende albums van King Crimson uit de vroege jaren 80. En zo hoor je iedere keer weer wat anders in de stekelige en soms zelfs tegendraadse, maar tegelijkertijd ook aanstekelijke popsongs van de band uit Melbourne. Het strijkt tegen de haren in, maar het is bij vlagen ook compleet onweerstaanbaar en altijd prikkelt het de fantasie. Heerlijk album van deze Australische band.
Het is een debuut dat zich heeft laten inspireren door flink wat muziek uit de late jaren 70 en vroege jaren 80 en de band heeft hierbij een voorkeur voor invloeden die destijds wat tegen de stroom in roeiden.
Luister naar het debuut van U-Bahn en je hoort flarden Talking Heads en vooral Devo, maar U-Bahn put zeker niet alleen uit de archieven van de Amerikaanse new wave uit deze periode. Ook de muziek die de Britse band King Crimson in de eerste helft van de jaren 80 maakte op albums als Discipline, Beat en Three Of A Perfect Pair heeft zijn sporen nagelaten op het debuut van de Australische band en hiernaast hoor je op het titelloze debuut van U-Bahn flarden postpunk en synthpop. Ook hiermee zijn we er nog niet, want een Australische band met een Duitse naam kan ook niet heen om de Duitse Krautrock uit de jaren 70 en 80 en kan evenmin de elektronica van Kraftwerk negeren.
U-Bahn giet al deze invloeden in een mal die uiteindelijk stekelige maar ook aanstekelijke popliedjes opleveren. Het zijn popliedjes met wat staccato klinkende gitaren, die niet alleen herinneren aan een deel van de bovengenoemde bands, maar ook aan de muziek die Bowie maakte in zijn Berlijnse periode. Wanneer de synths aanzwellen en de basloopjes dwingender worden schuift het geluid van U-Bahn wat op van de jaren 70 naar de jaren 80, maar het blijft heerlijk eigenzinnig en het roept hier en daar ook weer herinneringen op aan het werk van The Residents.
Uiteindelijk is vergelijken zinloos, want het titelloze debuut van U-Bahn is een vat vol tegenstrijdigheden. De Australische band strijkt soms flink tegen de haren in, maar verrast ook met aanstekelijke refreinen en met muzikale passages die de fantasie eindeloos prikkelen. Het kan hierbij alle kanten op, want waar de Australische band het ene moment vertrouwt op ruwe en wat tegendraadse gitaarlijnen, kiest het op het volgende moment net zo makkelijk voor breed uitwaaiende synths die hier en daar zelfs een progrock motiefje niet schuwen.
Al dit moois is betrekkelijk ruw opgenomen, waardoor de muziek van U-Bahn zo af en toe heerlijk rammelt, maar het volgende moment toch weer met een bijna militaire precisie in elkaar lijkt gesleuteld.
Het debuut van U-Bahn is een album dat zeker in vocaal opzicht niet hoogstaand is, maar de muzikale hoogstandjes van gitaren en elektronica compenseren stevig voor de wat monotone en staccato vocalen op het album, die natuurlijk wel prima passen bij de muziek van de Australische band.
Het titelloze debuut van U-Bahn is een album dat je mee terug neemt naar inmiddels al weer wat vergeten muziek uit de jaren 70 en 80 en het blijkt muziek die decennia later nog net zo spannend en avontuurlijk klinkt. Ik ben lang niet altijd in de stemming voor de muziek van de band uit Melbourne, maar bij incidentele beluistering is het nauwelijks te weerstaan en is het bovendien een stimulans om de vroege albums van Talking Heads en Devo en het genoemde werk van King Crimson weer eens uit de kast te trekken. Erwin Zijleman
De muziek van U-Bahn is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Australische band: https://u-bahnband.bandcamp.com/releases.