Ik dacht heel even dat ik een vergeten klassieker uit vervolgen tijden in handen had gekregen, maar Safari van MOOON is gloednieuw. De Nederlandse band laat zich op Safari nadrukkelijk inspireren door de psychedelica uit de late jaren 60, maar het is hierbij niet kieskeurig en het geeft bovendien een eigen draai aan alle invloeden uit de omgevallen platenkast van de band. Het levert een even aangename als bezwerende als fascinerende luistertrip op, waarin dromerige passages worden afgewisseld met muzikaal vuurwerk en waarin net zo makkelijk stevig gitaarwerk als een heuse sitar wordt ingezet. Heerlijk album.
Safari van MOOON klinkt als The Beatles die net terug zijn uit India, als Pink Floyd dat Syd Barrett nog even binnenboord heeft gehouden, als Santana dat de psychedelica vol heeft omarmd, als The Doors met een flinke dosis valium en zo kan ik nog wel even doorgaan met het noemen van grote bands uit een inmiddels ver verleden.
Safari van MOOON is echter geen verloren gewaand meesterwerk uit de jaren 60, maar een gloednieuw album van een Nederlandse band (googelen op dit album brengt je overigens vooral bij Air’s Moon Safari). MOOON uit Aarle-Rixtel (of all places) timmerde een paar jaar geleden al eens aan de weg, maar brengt haar nieuwe album uit op een Spaans label. Het is een album dat in een aantal maanden met heel veel nieuwe releases wat is ondergesneeuwd, maar het is ook een album dat absoluut aandacht verdient.
MOOON is zeker niet de enige band die zich laat inspireren door psychedelische popmuziek uit de jaren 60 en het is ook niet de enige band die probeert om het geluid van een aantal decennia geleden nauwgezet te reproduceren. MOOON slaagt daar wel opvallend goed in. Safari klinkt veel authentieker dan alles albums die de afgelopen jaren in het hokje neo-psychedelica zijn geduwd en klinkt bovendien urgenter dan de meeste albums die de mosterd net als Safari bij een aantal grote bands uit de jaren 60 halen.
Safari klinkt als een album dat geen moment had misstaan tussen de grote psychedelische albums uit de jaren 60, maar klinkt geen moment als flauwe of overbodige retro. De Nederlandse band kent haar klassiekers uit de psychedelica, maar verkent ook omliggende genres. Safari klinkt hierdoor niet alleen psychedelisch, maar verrast ook met vleugjes blues, prog en Latin, om maar een aantal andere genres te noemen.
Door de flinke dosis psychedelica klinkt Safari van MOOON direct bekend, maar aan de andere kant is Safari ook een album dat in 1967 nog niet gemaakt kon worden, tenzij The Beatles, Pink Floyd, Santana en nog wat andere legendarische bands destijds de krachten hadden gebundeld.
Ik ben lang niet altijd in de stemming voor dit soort muziek, maar MOOON is op Safari goed voor een even aangename als fascinerende luistertrip. De band uit Aarle-Rixtel kan benevelen met lome harmonieën, maar de muziek van de band kan ook ontsporen met heerlijk gitaarwerk en door de ritmesectie die het tempo opeens zomaar flink kan opvoeren, waarna de bedwelmende sitar je weer in dromenland brengt.
De toegevoegde buitenopnamen versterken het gevoel dat je naar een aaneengesloten luistertrip van 40 minuten aan het luisteren bent. Het is een luistertrip waarin van alles gebeurt, zoveel dat het je soms duizelt, maar de muziek van de Nederlandse moment klinkt geen moment gekunsteld of loodzwaar. Safari van MOOON is al met al een muziekles over psychedelica van weleer, maar ook een album dat de fantasie voorlopig nog wel even blijft prikkelen. Erwin Zijleman
Safari van MOOON is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het Spaanse label van de band: https://bickertonrecords.bandcamp.com/album/br029-safari.