Van de dochter van Lee Ann Womack en stiefdochter van Nashville producer Frank Liddell verwacht je hitgevoelige countrypop, maar Aubrie Sellers grijpt verrassend vaak naar de stevige gitaren. Far From Home is in vocaal opzicht een sterk album, maar ook muzikaal en productioneel valt er veel te genieten op het tweede album van de muzikante uit Nashville, die ook nog eens prima songs schrijft. Soms rauw en stevig, soms loom en broeierig, maar soms ook aanstekelijk en lichtvoetig. Aubrie Sellers bestrijkt binnen de country een breed palet en kan absoluut met de beteren mee.
Met zoveel beroemde muzikanten om je heen heb je als startende singer-songwriter de schijn natuurlijk ook wel wat tegen, maar ondanks de nauwelijks te onderdrukken vooroordelen was ik in 2016 behoorlijk onder de indruk van het debuut van Aubrie Sellers. New City Blues liet verrassend rauwe countrymuziek horen, die door Aubrie Sellers “garage country” werd genoemd.
Iets meer dan vier jaar na haar uitstekende debuut keert Aubrie Sellers, die inmiddels ook haar eerste stapjes als actrice heeft gezet, terug met haar tweede album. Far From Home opent met een donkere en indringende track die doet denken aan door Daniel Lanois geproduceerde albums, met Wrecking Ball van Emmylou Harris als beste voorbeeld. Far From Home werd geproduceerd door stiefvader Frank Liddell, die inmiddels als geen ander weet hoe een succesvol countryalbum moet klinken.
Aubrie Sellers had de lijn van de openingstrack van mij een heel album door mogen trekken, want de donkere en wat mysterieuze klanken passen prachtig bij haar stem. De jonge muzikante uit Nashville heeft in plaats hiervan gekozen voor een gevarieerd album, dat laat horen dat ze binnen de country op een breed terrein uit de voeten kan. De zwoele openingstrack wordt gevolgd door een lekkere rauwe track, met gastvocalen van niemand minder dan Steve Earle als kers op de taart. Het is een track die herinnert aan de wat stevigere countrymuziek van Miranda Lambert en Gretchen Wilson, die zelf overigens al een tijd niet meer zo stevig uitpakken als Aubrie Sellers doet op Far From Home.
Liefhebbers van countrymuziek met stevige gitaren of de “garage country” van het debuut van Aubrie Sellers komen ook op haar tweede album flink aan hun trekken, maar ook het wat broeierige geluid van de openingstrack keert nog een paar keer terug op een album dat in productioneel opzicht indruk maakt en ook een country tranentrekker niet schuwt.
Ook in muzikaal opzicht valt er op Far From Home veel te genieten. Aubrie Sellers heeft een aantal prima muzikanten om zich heen verzameld en blijft ver verwijderd van de gladde Nashville pop, die haar stiefvader ook in de vingers heeft. Far From Home onderscheidt zich met een mooi geluid al makkelijk, maar Aubrie Sellers laat ook op haar tweede album weer horen dat ze een uitstekend zangeres is, die in meerdere hoeken van de country uitstekend uit de voeten kan en die kracht en emotie kan combineren in haar zang. Ook de songs op Far From Home zijn stuk voor stuk van hoog niveau en liggen niet alleen lekker in het gehoor, maar prikkelen ook de fantasie.
Aubrie Sellers had de schijn misschien wat tegen vanwege haar afkomst, maar ze schaart zich nu al twee albums redelijk makkelijk onder de smaakmakers binnen de wat stevigere country. Op hetzelfde moment zal Far From Home ook liefhebbers van countrypop niet heel stevig tegen de haren instrijken, waardoor het tweede album van Aubrie Sellers ook in commercieel opzicht hoge ogen moet kunnen gooien. Verrassend sterk album wat mij betreft. Erwin Zijleman