De muziekscene van het Canadese Montreal heeft al heel veel bijzondere muziek opgeleverd en ook het debuut van Rebecca Foon past in deze categorie. De Canadese muzikante speelde tot dusver vooral voor en met anderen, maar eist nu zelf haar plekje in de spotlights op. Dit doet ze aan de ene kant met filmische instrumentale tracks en hiernaast met uiterst ingetogen tracks met zang. Het is ingetogen en subtiele muziek, maar ook muziek die bestaat uit meerdere lagen en muziek waarin de spanning op bijzondere wijze wordt opgebouwd. Een album om langzaam te ontdekken en je steeds verder in te verliezen.
Waxing Moon opent met track die in het hokje neoklassiek past. Het is een door piano gedragen track waarin noten en stilte in eerste instantie in balans zijn, waarna het pianospel losbarst en strijkers worden toegevoegd. Het levert beeldende klanken op die me doen denken aan Michael Nyman’s soundtrack bij de film The Piano; een soundtrack waarbij je ook prima je eigen beelden kunt verzinnen (al is de film ook prachtig). Rebecca Foon bouwt in de openingstrack van haar eerste soloalbum de spanning fraai op en breekt deze net zo makkelijk weer af.
Met de fraaie pianoklanken in de openingstrack zou de Canadese muzikante best een heel album kunnen vullen en ook een album lang interessant kunnen blijven, maar in de tweede track horen we een andere kant van de muzikante uit Montreal. Repeterende akoestische gitaarakkoorden worden in deze track gecombineerd met de zachte zang van Rebecca Foon. Het levert een track op met een bijna hypnotiserende uitwerking. Het is ook een track die uitnodigt tot aandachtige beluistering, want de atmosferische klanken onder de akoestische gitaar en de stem van Rebecca Foon zijn van een al even bijzondere schoonheid.
Ook de derde track op het album laat beeldende muziek horen die niet zou misstaan op een filmsoundtrack. Een laag strijkers die klinkt als een drone, wordt gecombineerd met subtiele pianoklanken en achtergrondvocalen van Rebecca Foon. Het is een track die net als zijn twee voorgangers de fantasie stevig prikkelt en die ondanks de vele repeterende elementen steeds weer net wat anders klinkt.
De wat experimentelere instrumentale tracks worden afgewisseld met wat toegankelijkere songs met vocalen, maar ook in deze songs creëert Rebecca Foon een bijzondere sfeer en maakt ze muziek die bijna dwingt tot luisteren. De songs met vocalen zijn uiteindelijk in de meerderheid en zijn meestal piano gedreven met atmosferische klanken ter ondersteuning.
De Canadese muzikante maakt deze muziek niet alleen, want met Richard Reed Parry (The Arcade Fire), Jace Lasek (The Besnard Lakes), Sophie Trudeau (Godspeed You Black Emperor) en Patrick Watson en zijn vaste bassist heeft Rebecca Foon zich verzekerd van een aantal zeer competente muzikale medestanders, die de muziek op Waxing Moon prachtig en op avontuurlijke wijze inkleuren. Ik heb het de laatste tijd al vaker gezegd, maar ook Waxing Moon van Rebecca Foon is weer zo’n album dat aan kracht wint wanneer je de volumeknop wat open draait of het album met de koptelefoon beluistert.
Het tempo in de instrumentale tracks en in de tracks met vocalen en akoestische begeleiding ligt laag, maar in het aanstekelijke Wide Open Eyes sleurt Rebecca Foon je ook nog even de dansvloer op. Het is een incidenteel uitstapje, want het grootste deel van Waxing Moon bevat muziek die goed is voor totale onthaasting. De opbrengst van al dit moois is overigens voor het goede doel en gaat naar Pathway To Paris, een organisatie die zich inzet voor de uitvoering van het klimaatakkoord van Parijs. Erwin Zijleman
De muziek van Rebecca Foon is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van Saltland: https://saltland.bandcamp.com/album/waxing-moon.